O Islamie po polsku

20. I szatan podszepnął im, aby ukazać im skrytą ich nagość, i powiedział: „Tylko dlatego wasz Pan obłożył dla was to drzewo zakazem, byście nie stali się aniołami lub nieśmiertelnymi istotami.” Czasownik وَسْوَسَ ma dwa znaczenia – szeptać albo kusić ku złemu, oba w tym kontekście bardzo bliskie – podobnie, jak polskie „podszeptywać”. Wg zgodnej opinii uczonych, Szatan podszeptywał nie tylko Ewie, choć wielu z nas jest o tym przekonanych, że to ona namówiła Adama do sprzeciwu wobec woli Allaha, w rzeczywistości Szatan nakłonił oboje prarodziców do skosztowania zakazanego owocu (tylko w jednym przekazie, pochodzącym od Abu Ghonima Sa’ida, to Ewa uległa namowom i namówiła później Adama). Z pewnością nie…

27. O, synowie Adama! Nie pozwólcie dać się zwieść szatanowi, jak stało się to z waszymi rodzicami, których wypędził on z Raju, zdjął z nich ubrania, by pokazać im ich nagość. Naprawdę widzi was, on i jego plemię, z miejsca, gdzie wy go nie widzicie. Zaiste, stworzyliśmy szatanów jako przyjaciół tych, którzy nie wierzą.   Werset rozpoczyna się inwokacją do synów Adama, czyli do wszystkich praktycznie ludzi, co podkreśla powszechne zagrożenie ze strony Szatana – przecież nawet prorocy nie są wolni od jego podszeptów! Al-Maturidi podaję jednak alternatywną interpretację, gdzie adresatem są mieszkańcy Mekki, którzy okłamali Proroka (SAW), obiecując, że nie wygnają muzułmanów z miasta, a następnie złamali swoje słowo…

11. A jeżeli im powiedzieć „Nie szerzcie zamieszania na ziemi”, mówią: „My tylko wprowadzamy zmiany na lepsze”   Ten werset jest dalszym ciągiem poprzedniego, bowiem tylko ktoś, kto w sercu nosi ciężką chorobę hipokryzji, może być przekonany, że siejąc niezgodę wśród muzułmanów może przysłużyć się realizacji planu Allaha dla ludzkości, co więcej – że może ulepszyć go i zmienić. Prośbę, by nie wprowadzali zamieszania na ziemi, kieruje do hipokrytów ktoś im bliski, kto dobrze zna stan ich ducha, lecz mimo to chce im pomóc, by uniknęli bolesnej kary, jaka jest przeznaczona dla niewiernych; hipokryci nadal jednak trwają w kłamstwie i mówią – przecież my chcemy dobrze, chcemy ulepszać. Być może…

9. Próbują oszukać Boga i tych, którzy uwierzyli, lecz nie oszukają nikogo, poza samymi sobą; i sami tego nie pojmują.   Jedną z cech hipokrytów jest chęć ukrycia własnych myśli i zamiarów, chcą więc oszukać wszystkich, zarówno Boga, jak i ludzi. Czy jednak stworzenie może oszukać Twórcę, który wie o nim wszystko, zanim jeszcze jakaś myśl zostanie sformułowana, jakikolwiek zamiar podjęty? Dlatego niektórzy komentatorzy rozumieją fragment o oszukiwaniu Boga jako oszukiwanie Proroka, co w rzeczywistości oznacza oczywiście pośrednio oszukiwanie samego Allaha – bo nawet najbardziej zagorzały hipokryta nie może mieć nadziei na skuteczne oszukanie Twórcy, ale odnośnie do Proroka, już tak. Jednak Prorok został ostrzeżony przez Objawienie. Dlaczego jednak hipokryci oszukują…

98. A jeżeli recytujesz Koran, to (najpierw) szukaj ucieczki u Boga przed przeklętym Szatanem.    Zgodnie z podstawowym rozumieniem tego wersetu, przed recytacją Koranu należy szukać ucieczki u Allaha – stąd najpopularniejsza modlitwa przed recytacją Koranu: أعوذ بالله من الشيطان الرجيم Wg informacji Abu Saida al-Khudri, takiej modlitwy najczęściej używał sam Prorok (choć nieraz recytował inną, dłuższą: أعوذ بالله السميع العليم من الشيطان الرجيم, من همزه, و نفخه, ونفثه, ثم يقرأ Werset ten jest nawiązaniem do poprzedniego (16:97), w którym mowa jest o dobrych uczynkach, a jednym z najlepszych naszych czynów jest recytacja Koranu.  Część uczonych (np. Abd al-Razzaq as-San’ani) uważa, że wymowa wersetu jest jednoznaczna i dotyczy nie tylko…

16. Spośród nich są tacy, kto Cię wysłuchuje tak długo, aż od Ciebie nie wyjdzie, i mówi do tych, kto otrzymał wiedzę: Co on właśnie powiedział? To są ci, których serca Allah opieczętował i kto podąża za swoimi żądzami.   W wersecie mówi się „Spośród nich” – kim są ci „oni”? Być może, oni to wszyscy ludzie; być może, mieszkańcy Mekki, o nich bowiem mowa w poprzedzającym wersecie. Być może to skazani na wieczność w Ogniu, o których mówi się w kolejnym wersecie. At-Tahir ibn Ashur i Sayyid Qutb w ogóle uważają, że „spośród nich” odnosi się do wszystkich niewiernych, bowiem hipokryci (a dalsza część jasno wskazuje, że mowa jest…

8.         I jest pośród ludzi, kto mówi: „Uwierzyliśmy w Boga i w dzień Sądu Ostatecznego”, lecz nie są to prawowierni.   Koran opisuje nam trzy grupy ludzi: prawowiernych (al-Baqara 2:3-5), niewiernych (al-Baqara, 2:6-7) i hipokrytów (al-Baqara, 2:8-20). Hipokrytom poświęca najwięcej uwagi, ponieważ są oni najbardziej niebezpieczni, a zło, jakie z sobą przynoszą, nie jest jawne. Ar-Razi poświęca temu zagadnieniu wiele miejsca i na podstawie tego oraz innych wersetów daje charakterystykę poszczególnym ludzkim typom, zależnie od tego, co kryje się w ludzkim sercu i co odzwierciedla się w ludzkiej mowie. Wg niego, człowiek w swym sercu może posiąść wiedzę, jeżeli jego wiara oparta jest na dowodach; może wyznawać wiarę na podstawie…

12. Czyżby? Zaiste, to oni szerzą zgorszenie, jednakże tego nie pojmują.   Przez chorobę niewiary, kufru, nie widzą, że nie można poprawić planu, jaki zawarł Allah w Koranie, że każda taka próba ze strony stworzonego przez Boga człowieka jest pozbawiona szans na urzeczywistnienie. Nie dostrzegają, że tworzone przez nich zło do nich wraca, nie widzą nawet, że tworzą zło! Partykuła ألا ma za zadanie zwrócenie uwagi słuchacza. Tłumaczenie: Kudajbergen