Allah usłyszał skarżącą się kobietę

Dr. Fareeha Khan

“Moi towarzysze są jak gwiazdy, podążaj za którymkolwiek z nich, a prowadzony będziesz drogą prostą.” Prorok Muhammad * صلى الله عليه وسلم

Wszędzie tam, gdzie istnieje sprzeczność we władzy, istnieje możliwość wystąpienia nadużyć wobec zasad. Jako muzułmanie wierzymy, że tak jest w każdym związku między świadomymi istotami, z wyjątkiem relacji pomiędzy Allah i Jego stworzeniem. On jest sprawiedliwy na poziomie absolutu, a Jego Sprawiedliwość zostanie całkowicie zrealizowana, jeżeli nie na tej ziemskiej płaszczyźnie, to na tej kolejnej. Natomiast człowiek musi być ostrożny w swoich zależnościach z innymi, gdyż nie posiada takiej mocy. Tak, sprzeczność płynąca z władzy prowadzi do nadużyć, odbiegania od prawa, ale również pozwala na osiąganie najwyższego potencjału ludzkiego. Allah 9 subhanahu wa ta’ala) mówi w surze al-Nisa ( Kobiety):

إِنَّ الَّله یَأْمُرُكُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ الَّله نِعِمَّا یَعِظُكُم بِهِ إِنَّ الَّله كَانَ سَمِیعًا بَصِیرًا

“Bóg nakazuje wam, byście przekazywali powierzone dobra osobom do nich uprawnionym ( a także wypełniali ciążące na was powinności publiczne i zawodowe ), a jeśli sprawujecie sądy między ludźmi, to sądźcie według sprawiedliwości). Jakże wspaniałe jest to, do czego nawołuje was Bóg! Oto Bóg jest Słyszący, Widzący.” 4:58

W każdej relacji człowieka, niezależnie czy jest to relacja między rodzicami, partnerem, dziećmi, sąsiadami, nauczycielami, czy z samym Bogiem – występuje “powierzenie powinności” (amanat), a dokładnie akceptacja praw i obowiązków, którym musi w pełni sprostać by wieść sprawiedliwe życie. Allah zapewnia nas, że dobre postępowanie jest “najdoskonalszą” rzeczą do zrobienia w naszym życiu. Jednak subtelnie nas ostrzega, aby nie zatracić świadomości serca: jeśli wybierasz ścieżkę sprzeczną ze sprawiedliwością, świadomie zbaczasz z drogi islamu, decydujesz się naruszać prawa i obowiązki, które jesteś winny innym, to pamiętaj, że Allah widzi i słyszy wszystko, i ostatecznie dosięgnie cię Jego sprawiedliwość w postaci trudności. 

W obecnych czasach, ma miejsce wiele spraw pogwałcenia praw kobiet przez mężczyzn. Przeciwstawianie się takim nadużyciom jest aktem wspaniałym i godnym pochwały, jednak należy to czynić mając na uwadze oddziaływanie jednostki na resztę społeczności. Nie jesteśmy oderwanymi indywidualnościami, które dryfując przez życie tworzą przypadkowe relacje. Jesteśmy połączeni ze sobą, poprzez rozciągające się na boki relacje towarzyskie i związki rodzinne, a Allah nakazuje nam uszanować nasze miejsce w tej sieci poprzez wypełnianie w pełni amanat ( powierzonych powinności / opieki ) wobec tych, którym się to należy. Jeżeli zdecydujemy się uchylić od naszych obowiązków i będziemy gnębić innych, zwłaszcza tych, którzy są nad nami w tym systemie, to będziemy musieli odpowiedzieć za to przed Samym Allah.

Niestety ten ostatni i najbardziej istotny związek między mężczyznami, kobietami a Bogiem ( współzależność i oddziaływanie na siebie ) jest jednym z najczęściej ignorowanych we współczesnych dyskusjach na temat praw człowieka. Nie możemy zapomnieć, że nasza więź z Allah, tym bardziej nasze poddaństwo Jego prawom, pomoże nam w największym stopniu w osiąganiu naszego najwyższego potencjału, co przekłada się także na relacje z innymi ludźmi. 

Poniższe sprawozdanie dostarcza nam przekonującego dowodu na to, jak zwrócenie się bezpośrednio do Allah w celu znalezienia odpowiedzi na najbardziej trudne pytania, a także by odnaleźć ukojenie w najbardziej trudnych sytuacjach. Opiera się to na tafsir ( komentarz koraniczny ) nawiązującym do pierwszych czterech wersetów Sury al-Mujadilah (Skarżące się). 

Khawlah bint Tha’labah była kobietą Ansari, z plemienia Khazraj w Medynie. Była żoną Aws b. Samit, brata słynnego towarzysza ‘Ubdah. Niestety, Aws był znany z chorobliwej natury, która dawała się we znaki wraz z wiekiem. Był biednym człowiekiem, słabowidzącym i porywczym, niektórzy uważali go za lekko szalonego. 

Pewnego dnia, Khawlah była pochłonięta modlitwą. Kiedy się pochyliła aby wykonać pokłon, jej mąż dostrzegł kształt jej krągłej sylwetki. Gdy tylko zakończyła modlitwę, poprosił ją o odbycie stosunku. Odmówiła, a on wpadł we wściekłość, natychmiast wypowiadając jej słowa zihar: “Jesteś dla mnie, jak moja matka” ( jest to niepoprawna forma rozwodu, ale ma oznaczać, że kobieta odmawiająca stosunku z mężem jest dla niego jak matka, z którą stosunek jest zakazany).

Zihar był formą rozwodu w przed islamskiej Arabii. Mężczyźni mogli wykorzystać ten zwrot, by porównać swoje żony do matek, co przekładało się na to, że małżonka stawała się zakazana ( seksualnie ) jak rodzicielka. Doprowadzało to do natychmiastowego rozwodu, zazwyczaj bardzo okrutnego, ponieważ ani nie mogła pozostać w obecnym związku małżeńskim, ani nie wolno jej było ponownie wyjść za mąż.

Jednakże, Aws b Samit nie zamierzał tak naprawdę rozwieść się ze swoją żoną. W tym momencie są różne zapisy późniejszych wydarzeń. W jednej narracji, ponownie spróbował odbyć stosunek, lecz ona odepchnęła go, wykrzykując “ Na tego, który sprawia że dusza jest duszą Khuwalaya – inna forma zapisu jej imienia – nie przyjdę do ciebie po tym co powiedziałeś dopóki Bóg i Jego Wysłannik nie zdecydują o naszej sprawie”. W innym tekście, Khawlah nie pojmuje konsekwencji oświadczenia męża, a on sam odczuwa żal i tłumaczy jej, że jest mu od tej chwili zabroniona, na co ona wpada w rozpacz. W tej wersji to właśnie Aws wysyła ją do Proroka po poradę.

Khawlah wyszła i udała się do jednej ze swoich sąsiadek po to, aby pożyczyć strój godny spotkania z Wysłannikiem Allaha صلى الله عليه وسلم Następnie popędziła do domu Aishy, gdzie go znalazła. Była bardzo zaniepokojona. Zaczęła błagać Proroka o rozwiązanie tej sytuacji, mówiąc:

“Doprawdy, Aws ożenił się ze mną kiedy byłam młoda i od początku mnie pożądał. Teraz, kiedy się postarzałam i zużyłam swoje ciało ( rodząc dla niego dzieci ), uczynił mnie podobną do jego matki!”

Jednak Prorok odpowiedział “ Nie mogę ci w żaden sposób pomóc w tej sprawie. On jest już tobie zakazany.” Był świadomy jej bólu, ale jeszcze bardziej świadomy że podlegał Allahowi i nie mógł nic doradzać bez polecenia Allaha. Dopóki nie otrzymał nowych poleceń od Stwórcy, Prorok podtrzymywał zwyczaje przed islamskich Arabów. Zihar wydany przez Asr był pierwszym wydarzeniem wśród muzułmanów, a ponieważ Prorok nie otrzymał objawienia na ten temat traktował to jako rozwód.

Jednak Khawlah nie odpuściła. Przedstawiała mu argumenty, z nadzieją że przekona go do znalezienia rozwiązania. Za każdym razem, kiedy Prorok odpowiadał przecząco, ona rozpoczynała przedstawianie swej sprawy od nowa. Mówiła: “Nie wymówił słowa ‘talaq’ ( rozwód). Jest ojcem mojego dziecka, i najbardziej ukochaną osobą dla mnie. Porównał mnie do swojej matki i pozostawił mnie samą sobie.Czy nie możesz znaleźć legalnego pozwolenia (rukhsa) byśmy mogli odczuć ulgę?”

Prorok kontynuował powtarzanie “ Jesteś mu zakazana.” Na co ona mu powtarzała “O Wysłanniku Allaha! Zwyczaje Czasów Ignorancji zostały zniesione [ za sprawą nadejścia Islamu ], więc co z zihar, który nadał mój mąż?”. Prorok odpowiedział “ Nie otrzymałem żadnego objawienia związanego z tą sprawą.”, na co ta zawołała w desperacji “Dlaczego otrzymałeś objawienia na wszystkie zagadnienia, lecz ta sprawa została ukryta przed tobą?. Prorok odparł jej “Tak jak powiedziałem wcześniej”.

Próbowała wykorzystać wszystkie logiczne argumenty, które przyszły jej na myśl, lecz nic nie działało. Ostatecznie uświadomiła sobie, że jest kompletnie bezradna, zwróciła się do swojego Pana ( Alllah ). Podniosła ręce ku niebu i rozpoczęła błagania: “ O Allahu, to do Ciebie powinnam skarżyć się na surowość swojej izolacji i żalu przez tą separację! Skarżę się Allah Najwyższemu na swój niedostatek i mój okrutny stan. Mam małe dziecko. Jeżeli oddam mu (mężowi) pieczę nad dzieckiem, oni będą zgubieni, jeśli sama będę się nim opiekować, to umrzemy z głodu!: “ O Allah błagam cię!” “O Allah, ześlij nam swoje objawienie poprzez język twojego Proroka!”

Jej rozpaczliwe modlitwy i błagania zostały przerwane zesłaniem nowego objawienia. Aisha, żona Proroka, rozpoznała co się dzieje, poinstruowałą Khawlah “ Stań z boku!”, Bądź cicho!” a Prorok otrzymał Słowa Boga. Po chwili, Prorok powiedział “ O Khawlah, raduj się!” Zapytała się “ Czy to dobre wieści?” W odpowiedzi Wysłannik Boga rozpoczął recytować werset:

قََدْْ سََسمِِمعََ اللهََّّلله قََوْْولََل الََّّتِِتي تُُجََجادِِدلُُكََك فِِفي زََزوْْوجِِجهََا وََتََشْْشتََكِِكي إِِلََى اللهََّّللهِِ وََاللهََّّلله یسََْْسمََعُُع تََحََحاوُُورََكُُكمََا إِِنََّّن اللهََّّلله سََسمِِمیعٌٌ بصََِِصیرٌٌ الََّّذِِذینََن یُُظََظاهِِهرُُرونََن مِِمنكُُكم مِِّّن نِِّّسََسائِِئهِِهم مََّّا
هُُنََّّن أُُمََّّهََاتِِتهِِهم إِِنْْن أُُمََّّهََاتُُهُُم إِِلََّّالا اللََّّالائِِئي وََلََدْْنََهُُم وََإِِنََّّهُُم لََیقََقُُولُُونََن مُُنكََرًًا مِِّّنََن الْْقََوْْولِِل وََزُُزورًًا وََإِِنََّّن اللهََّّلله لََعََفُُوٌٌّّ غََفُُورٌٌ وََالََّّذِِذینََن یُُظََظاهِِهرُُرونََن مِِمن نِِّّسََسائِِئهِِهم ثُُمََّّ
یعََعُُودُُونََن لِِلمََا قََالُُوا فََتََحْْحرِِریرُُر رََقََبةٍٍََة مِِّّن قََبْْلِِل أََن یتََتََمََاسََّّسا ذََِِلكُُكم تُُوعََظُُظونََن بِِبهِِه وََاللهََّّلله بِِبمََا تََعْْمََلُُونََن خََخبِِبیرٌٌفََمََن لََّّم یجََِِجدْْ فََصِِصیاََام شََشهْْرََیْْنِِن مُُتََتََابِِبعََیْْنِِن مِِمن قََبْْلِِل أََن
یتََتََمََاسََّّسا فََمََن لََّّم یسََْْستََطِِطعْْع فََإِِإطْْطعََام سِِستِِّّینََن مِِمسْْسكِِكینًًا ذََِِلكََك لِِلتُُؤْْؤمِِمنُُوا بِِباللهََّّللهِِ وََرََسُُسوِِلهِِه وََتِِتلْْكََك حُُحدُُودُُ اللهََّّللهِِ وََِِللْْكََافِِفرِِرینََن عََذََابٌٌب أََِِلیمٌٌ

Sura 58 – Al Mudżadila ( Skarżąca się), wersety 1-4

“Zaiste, Bóg usłyszał ( i przyjął ) słowa kobiety, która błaga cię w sprawie swojego męża i zanosi swą skargę do Boga. Bóg słyszy rozmowę pomiędzy wami. Oto Bóg jest Słyszący, Widzący. Ci spośród was, którzy oświadczają, że ich małżonki są dla nich nielegalne, wypowiadają do nich słowa: “Bądź dla mnie jak plecy mojej matki”, (powinni wiedzieć, że) ich żony nie są ich matkami. Ich matkami nie są żadne inne kobiety, jak tylko te, które ich urodziły. Zaprawdę, ci mężczyźni mówią słowa odrażające ( dla szariatu ) i kłamliwe. A Bóg jest w istocie Przebaczający ( wybacza błędy swoich sług ) i Wielkoduszny. Ci, którzy oświadczają, że ich żony są dla nich nielegalne ( wyrażając się o nich w tak odrażający sposób), a później pragną uwolnić się od tego, co wyrzekli, muszą – zanim ( małżonkowie ) nawzajem się dotkną – oswobodzić niewolnika. Zaleca się wam tak oto czynić. A Bóg jest w pełni świadom tego, co czynicie ( przeto nie unikajcie tego aktu skruchy i kary za niesprawiedliwość, jaką wyrządziliście.) Ci zaś, którzy nie znajdą środków ( ażeby tak uczynić ), niech poszczą dwa kolejne miesiące ( księżycowe ), zanim (małżonkowie) nawzajem się dotkną. A ten, kto nie jest w stanie tego uczynić (karą dlań będzie to, że) ma nakarmić sześćdziesięciu ubogich. To służy temu byście udoskonalali waszą wiarę w Boga i Jego Wysłannika ( wierzyli w prawdziwość tego, co Bóg wam nakazał, a Wysłannik obwieścił, i żyli zgodnie z tym). To są granice, ustanowione przez Boga. A dla niewierzących przygotowana jest kara bolesna. “

Za sprawą wielkiego miłosierdzia Allaha, impulsywna reakcja Khawlah stała się bodźcem do zniesienia odwiecznego zwyczaju. Po otrzymaniu objawienia, Prorok zawołał po Aws i powiedział mu, aby uwolnił niewolnika, ale Aws nie miał żadnego na zbyciu. Prorok więc powiedział mu, aby pościł dwa miesiące, lecz ten odpowiedział mu “ Jeżeli nie będę jadł 2-3 razy dziennie, stracę całkiem wzrok”. Wtem Prorok odpowiedział mu, a więc nakarm 60 głodnych ludzi, ten mu na to odpowiedział “ Nie jestem do tego zdolny, jeżeli nie pomożecie mi w tym zadaniu”. A więc Prorok i kilku jego towarzyszy podzielili się pieniędzmi, aby Aws miał wystarczającą kwotę na nakarmienie sześćdziesięciu ludzi, odpokutował zihar i ponownie zjednoczył się z żoną Khawlah.

Poprzez bezpośrednią konfirmację Allaha Najwyższego Sayyddah Khawlah doszła do niezachwianego przekonania, że posiadanie taqwa ( takła to bogobojność ) i niezachwianej wiary w Allah, jak i Jego niezrównaną moc jest kluczem do otrzymania łaski.

Z tego powodu, rok później, po śmierci Proroka, kiedy Sayyiduna Umar został kalifem i liderem nad niezrównanymi przestrzeniami, ona była w stanie przekazać część tego przeświadczenia i jemu. Pewnego dnia zatrzymała obecnego kalifa na ulicy i nie czując żadnych skrupułów, upomniała go odważnie, aby nie zapomniał o swoich powinnościach wobec Allah, a także aby nie zachłysnął się władzą i siłą z niej płynącej.

“Umar! Kiedyś byłeś nazywany Umayr, by później stać się Umar’e, następnie byłeś nazywany “Wodzem wiernych”. Odczuwaj powściągliwość i bogobojność przed Bogiem! Zaprawdę ten, który jest najbardziej pewny śmierci obawia się utraty, a ten który jest najbardziej przekonany o Sądzie Ostatecznym obawia się kary.”

Umar stał słuchając jej wypowiedzi, a kiedy rozstała się z nim, jego towarzysze zapytali dlaczego pozwolił tej “ staruszce” zatrzymać go tak bez okazania szacunku i przyzwolił jej pouczać go na ulicy. Odpowiedział “ Przysięgam na Allaha, że gdyby pragnęła zatrzymać mnie od samego świtu ku końcu dnia, to bym się z nią nie rozstał, gdyby nie czas obowiązkowej modlitwy. Czy wiecie kim była ta kobieta? To Khawlan b. Tha’labah. Przez 7 poziomów nieba przebił się jej lament i trafił bezpośrednio do Boga. Jak to możliwe, że Bóg usłyszał jej prośby, a nie Umara?

Tej przypowieści wynika nieskończona ilość lekcji, które uczeni i prawnicy mogą wyciągnąć, jednak to na czym się tutaj skupimy, to rzecz odnosząca się do wcześniej rozpoczętego tematu: fakt, że w narracji widzimy muzułmankę proszącą o legalną zmianę dekretu, który zapewni jej podstawowe prawa i potrzeby. Ona jest kobietą, która wykłóca się w walce o właściwą dla niej zmianę, i Allah Najwyższy wysłuchał jej oraz zagwarantował jej to, czego oczekiwała.

Czytając między wierszami , można by powiedzieć: Sayyida Khawlah była pierwszą muzułmanką feministką! Wprawdzie zbagatelizowała prawo męża do stosunku seksualnego, lecz kara którą otrzymała (rozwód) nie była sprawiedliwa za taki wyskok. Co więcej, była przekonana, że zasługuje na lepsze prawo od Boga, Jego Wysłannika oraz od szariatu, w który pokładała niezwątpioną wiarę.

Jednakże to nie jest feministyczna historia. Przykład Sayydiha Khawlah jest bardzo daleko oddalone od feminizmu, zarówno pod względem czasu, jak i duchowej rzeczywistości. Feminizm zagościł na kartach historii, w momencie kiedy ludzkość odwróciła się od praw Boga, kierując się ku prawom jednostek. Feminizm skupia się na wzmocnieniu pozycji, autonomii, wolności kobiet, tym samym nie tylko wzywa je do jednoczenia się w walce o swoje prawa, a także wymaga od nich pasji do dokonania zmian w strukturze prawnej – gwałtowności w budowaniu świadomości o przysługujących im uprawnieniach. Zgodnie z tą filozofią, im bardziej jednostka jest uprawniona, że przysługują jej prawa równe mężczyznom i przywileje wynikające z jej płci, tym lepiej dla niej, nawet jeśli ucierpi na tym struktura rodziny, władza religijna, czy harmonia społeczna. W tym procesie, prawo Boga by decydować, co jest dobre i prawdziwe oraz najlepsze, zostaje powoli wypaczone i odsunięte na dalszy tor, na korzyść tego, co każda indywidualność uważa, że jest słuszne dla niej i jej zwolenników.

Historia Sayydida Khawlah nie jest niczym innym tylko właśnie tym. To historia w której każdy aktor nie demonstruje swojej autonomii, a jego poddanie: żona szukająca religijnego rozwiązania dla swojego problemu, Prorok z niecierpliwością oczekujący oceny Allah w tej sprawie, i męża który musi zmierzyć się z faktem zapłaty odkupienia swojego czynu. Członkowie wspólnoty także: inni towarzysze Proroka rozumieją słabość ich “brata”, i pomagają naprawić mu tą pochopną decyzję, zamiast okazywać mu pogardę.

Nawet jej argumentacja jest rodzajem poddania, ponieważ interpretacje uczonych wskazują jasno, że mujadala ( skarżenie się ) lub argumentowanie może mieć dwa rodzaje: takie które jest po stronie kłamstwa, prowadzące do pokonania przeciwnika w udowodnieniu swojej racji; oraz takie której intencją jest dowieść prawdę na jaw.

Przez poddanie się wszystkich zaangażowanych, możemy wyobrazić sobie skoncentrowane koła zależności wobec związków w rodzinie, społeczności i religijnego autorytetu; gdzie jeden od drugiego ma wpływ tworząc wspólnie zdrowy fundament, który poddaje się Allah nawet podczas prób.

Możemy również dostrzec w tej historii zaskakującą ilość łaski: mimo irytującego temperamentu męża, Khadiyya darzy go wielką miłością i oddaniem; Aws przychodzi do Proroka aby zadośćuczynić, pomimo swojej męskiej dumy, a Prorok – radosny, że mógł pomóc zrozpaczonej kobiecie przekazać dobre wieści od Allah.

W chwili, kiedy zdaje sobie sprawę, że musi zwrócić się bezpośrednio do Niego, bez pośredników i wstawiennictwa Proroka, bo nikt inny nie był wstanie usunąć tej trudności, Allah zesłał wersety zaczynające się od słów “ Allah usłyszał” aby wyjaśnić jej sprawę.

Sayyida Khawlah uczy nas ,że nie ma nic złego w upominaniu się o swoje prawa. Nauczyliśmy się z jej przykładu, że nie powinnyśmy odczuwać wstydu lub postrzegać to , jako braku poddaństwa w zadawaniu pytań, dociekaniu prawdy i szukania sprawiedliwości. Jednak największą lekcją którą się nauczyliśmy od niej to , że podczas szukania sprawiedliwości czy podejmując się jakiejkolwiek argumentacji, musimy zawsze postawić Allah na pierwszym miejscu. W momencie kiedy Khawlah w końcu zwróciła swoje serce ku Niemu otrzymała odpowiedź. Zrozumiała głębokie znaczenie wersetu dotyczącego rozwodu:

وَمَن یَتَّقِ الَّلهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَكَّلْ عَلَى الَّلهِ فَهُوَ حَسْبُهُ

Sura 65:2-3 / “Potem, gdy dojdą do końca swego okresu oczekiwania, zachowajcie je w piękny sposób i przestrzegajcie ich praw, albo też ( po zakończeniu się okresu oczekiwania ) rozstańcie się z nimi w piękny sposób i przestrzegajcie ich praw. I ( jak zaleca się w każdym z tych przypadków) wezwijcie na świadków dwóch uczciwych mężczyzn ( muzułmanów) spośród siebie i złóżcie świadectwo przed Bogiem ( świadomi swej odpowiedzialności przed Nim). Napominany jest do postępowania w taki sposób każdy, kto wierzy w Boga i Dzień Ostatni. Każdemu, kto trzyma się z dala od nieposłuszeństwa wobec Boga, pełen bogobojności i pobożności, On umożliwi wyjście ( z wszelkiej trudności). I da mu zaopatrzenie z takich źródeł, z jakich się nie spodziewa. Temu, kto pokłada swą ufność w Bogu, On wystarczy (do zabezpieczenia wszelkich jego potrzeb). Zaprawdę Bóg doprowadza do skutku wszystko to, co postanawia; oto Bóg ustanowił miarę dla każdej rzeczy.”

Jej poddanie wobec Pana i Jego odpowiedź na jej wołanie, było wybitnie mocne, że nawet sam Sayyiduna Umar, najbardziej wybity lider polityczny na tamten czas, nie mógł zignorować jej upomnienia i porady. A jej świadomość istnienia Allah i Jego Prawa była tak silna, że nie potrafiła przejść obojętnie obok każdego kto błądził, lub schodził ze ścieżki poddaństwa Bogu. A jej szczerość i łagodność były tak wielkie, że nikt nie potrafił się oprzeć jej nawoływaniom ku Prawdzie.

W dużym skrócie to właśnie nazywamy misją Inicjatywy Sila ( poddaństwa / uległości wobec Allah ). Wzywamy samych siebie do nie zatracania całkiem na wyłącznie własne prawa i potrzeby, lecz skupieniu się na prawach i obowiązkach wobec Allah. Nawołujemy aby podtrzymywać poddanie wobec Allah, Jego Wysłannika, a również naszych rodzin, wspólnoty i społeczności. Mamy nadzieję, że skupicie się na poddaniu, tak aby wasze pytania zostały wysłuchane i abyście otrzymali odpowiedzi, a wasze argumenty wygrały na drodze która nie faworyzuje wyłącznie jednostki, a obejmuje społeczność jako całości.

Nie mamy wątpliwości , że stawiając Allah na pierwszym miejscu w naszym poszukiwaniu sprawiedliwości i zrozumienia religijnego, odnajdziemy spokój, a stres i napięcie w naszych sercach, w naszych domach i w społecznościach, zostanie zastąpione ukojeniem, miłością, światłem i wychwalaniem Allah! Tylko wtedy będziemy mogli zaznać prawdziwego spoczynku i
spokoju, tak jak Allah zwraca się do nas w surze Grzmot 13:28:

أَلاَ بِذِكْرِ الِّله تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

A także tych, którzy uwierzyli ( i utwierdzili się w wierze) i których serca znajdują spokój i zadowolenie w kontemplowaniu Boga i oddaniu się Jemu całym sercem. Wiedzcie, że serca znajdują ukojenie i zadowolenie w kontemplowaniu Boga i oddaniu się Jemu całym sercem. I tylko wtedy będziemy mogli powiedzieć:

رَضیتُ بِاللهِ رَبَّاً وَبِمُحَمَّدٍ صلى الله علیه وسلم نَبِیا وَبِالإسْلامِ دیناً

Jestem połączony z Allah moim Panem, z Muhammadem ( pokój i błogosławieństwo Allah z nim) moim Prorokiem, i z Islamem moją religią.

---

Tłumaczenie: Wiktoria Oszczanowska

Źródło: thesilainitiative.org