Tafsir. Sura al-Baqara 2:11
11. A jeżeli im powiedzieć „Nie szerzcie zamieszania na ziemi”, mówią: „My tylko wprowadzamy zmiany na lepsze”
Ten werset jest dalszym ciągiem poprzedniego, bowiem tylko ktoś, kto w sercu nosi ciężką chorobę hipokryzji, może być przekonany, że siejąc niezgodę wśród muzułmanów może przysłużyć się realizacji planu Allaha dla ludzkości, co więcej – że może ulepszyć go i zmienić. Prośbę, by nie wprowadzali zamieszania na ziemi, kieruje do hipokrytów ktoś im bliski, kto dobrze zna stan ich ducha, lecz mimo to chce im pomóc, by uniknęli bolesnej kary, jaka jest przeznaczona dla niewiernych; hipokryci nadal jednak trwają w kłamstwie i mówią – przecież my chcemy dobrze, chcemy ulepszać. Być może tym bliskim kimś jest sam Allah, albo Prorok (SAW)?
Fakhruddin ar-Razi przytacza trzy rodzaje zamieszania na ziemi: nieposłuszeństwo wobec nakazów pochodzących od Boga, bowiem właśnie one zapewniają porządek i sprawiedliwość na ziemi, a ich łamanie zaburza ład i wprowadza chaos; bratanie się z niewiernymi, bowiem osłabia to przekaz Muhammada (SAW) i budzi wątpliwości odnośnie do prawdziwości Islamu; potajemne oczernianie Proroka (SAW) i podważanie wiary w Allaha.
Odpowiedź hipokrytów ma formę zdania imiennego, co podkreśla ich przekonanie o trwałości ich własnych działań, zdanie imienne w języku arabskim wskazuje bowiem na niejednokrotność czynności lub jej długotrwałość. Fakhruddin ar-Razi także tutaj dokonuje analizy motywów ich postępowania: albo rzeczywiście wierzą, że ich działania są pożyteczne dla Islamu i przyczynią się do wzmocnienia jego pozycji, albo też chcą, poprzez bratanie się z niewiernymi, doprowadzić do pojednania muzułmanów z poganami, nie zauważając, że jest to niemożliwe i szkodliwe.
Ubad ben Abdullah al-Asadi wyraził opinię, że pokolenie, którego dotyczy ten werset, jeszcze nie nastąpiło.
Początkowe قيل czytane jest zwykle z kasrą, jednak Hisham ibn ʿUrwah oraz al-Kisa’i zalecają czytanie pośrednie między u i i, podobne do ü.
Tłumaczenie: Kudajbergen
