Prawa niemuzułmanów w Islamie: Prawo do wolności w wierze II. Historyczna analiza islamskiej zasady: ‘’nie ma przymusu w religii’’. (Część 6/13

OPIS: Islam daje innowiercom prawo do praktykowania swojej wiary. Historyczna analiza islamskiej zasady: ‘’nie ma przymusu w religii’’.

IslamReligion.com /Dr.Saleh al-Aayed/,

17.07.2006 /ostatnia modyfikacja : 10.02.2007/.

Muzułmanie chronili kościoły chrześcijańskie przed wszelką szkodą na ziemiach, które zajmowali. W liście do Symeona, arcybiskup i przywódcy wszystkich biskupstw Persji, patriarcha nestoriański Geoff III napisał:

‘’Arabowie, którym Bog dał władze nad całym światem, wiedzą jacy jesteście majętni, ponieważ żyją wśród was. A mimo tego nie atakują wiary chrześcijańskiej. Wręcz przeciwnie- darzą sympatią naszą religię oraz respektują naszych księży i świętych i składają hojne datki naszym kościołom i zakonom.’’ [1]

Jeden z muzułmańskich kalifów, Abdul-Malik odebrał chrześcijanom kościół i uczynił z niego część meczetu. Gdy jego następcą został Umar bin Abdulaziz, chrześcijanie przyszli do niego ze skarga i powiedzieli o tym, co stało się z ich kościołem. Umar napisał do gubernatora, iż część meczetu która prawnie należała do chrześcijan ma być im zwrócona, jeśli poszkodowani nie mogą zgodzić się na zadośćuczynienie pieniężne, które by ich satysfakcjonowało. [2]

Ściana płaczu w Jerozolimie jest znana historykom jako jedno z najświętszych miejsc czci w judaizmie. Kiedyś została całkowicie pogrzebana od gruzami. Gdy osmański kalif Sultan Suleiman dowiedział się o tym, nakazał swojemu gubernatorowi w Jerozolimie usunąć sterty gruzu, oczyścić teren oraz odbudować Ścianę płaczu i uczynić ją dostępną dla żydów, by mogli ją nawiedzać. [3].

Bezstronni zachodni historycy potwierdzają te okoliczności. Le Bon pisze:

‘’Tolerancja Muhammada w stosunku do żydów i chrześcijan była naprawdę wielka. Założyciele innych religii, którzy pojawili się przed nim, w szczególności judaizmu i chrześcijaństwa nie dyktowali takiej przychylności.

Kalifowie podążali za tą samą taktyką , a tolerancja Muhammada została potwierdzona zarówno przez jego sceptyków jak i zwolenników, podczas dogłębnego studium historii Arabów”. [4]

Robertson napisał:

,,Tylko muzułmanie potrafili połączyć gorliwość do własnej religii z tolerancja wobec innych wyznań. Nawet, gdy krzyżowali miecze z wrogiem w walce o możliwość rozprzestrzeniania własnej religii, pozostawiali wolnymi tych, którzy jej nie pragnęli, by mogli pozostać przy własnych wierzeniach.’’ [5].

Angielski orientalista Thomas Arnold napisał:

,,Nigdy nie słyszeliśmy o żadnym doniesieniu o jakiejkolwiek zaplanowanej próbie zmuszania niemuzułmańskich mniejszości do zaakceptowania islamu lub o jakichkolwiek zorganizowanych prześladowaniach mających na celu wykorzenienie religii chrześcijańskiej. Gdyby którykolwiek z kalifów obrał taką taktykę, pogrzebano by chrześcijaństwo z taka sama łatwością, z jaka Ferdynand i Izabella wyplenili islam w Hiszpanii, lub z jaka Ludwik XIV ustanowił wyznawanie protestantyzmu we Francji karalnym przestępstwem, albo Żydzi zostali wygnani z Anglii na 350 lat. W tamtym czasie Kościoły Wschodnie były całkowicie odizolowane od reszty chrześcijańskiego świata. Nie miały żadnych sprzymierzeńców w świecie, jako ze były uważane za heretyckie odłamy chrześcijaństwa. Samo ich istnienie aż o dzień dzisiejszy jest najmocniejszym dowodem na tolerancyjna politykę wobec nich. [6]

Amerykański pisarz, Lothro Stoddard napisał:

,,Kalif Umar przejawiał wielką troskę, by pielęgnować święte miejsca chrześcijan, a jego następcy poszli w jego ślady. Nie nękali pielgrzymów różnych wyznań, którzy co roku przybywali do Jerozolimy z każdego zakątka chrześcijańskiego świata. [7]

W rzeczywistości niemuzułmanie doświadczali większej tolerancji ze strony muzułmanów aniżeli od wyznawców innych odłamów ich własnej religii. Richard Stebbins opisał w następujący sposób doświadczenia chrześcijan pod rządami Turków:

,,Turcy zezwalali wszystkim, zarówno wyznawcom Kościoła Rzymskokatolickiego jak i protestantom, na zachowanie swojej wiary i podążanie za swoimi przekonaniami, które wybrali- zezwalano na wykonywanie w kościołach ich obrządków, w Konstantynopolu oraz w wielu innych miejscach. To jest w sprzeczności z tym, czego byłem świadkiem żyjąc w Hiszpanii przez dwadzieścia lat. Nie tylko byliśmy zmuszani do uczestniczenia w ich uroczystościach, lecz także życie nasze i naszych wnuków było w niebezpieczeństwie.’’ [8]

Thomas Arnorld w swojej książce pt: ,,Zaroszenie do islamu’’ wspomina, iż było wielu ludzi w ówczesnych Włoszech, którzy pragnęli rządów osmańskich. Chcieli mieć zagwarantowana te sama wolność i tolerancje, jakie Osmanie dali swoim chrześcijańskim oddanym , jako ze rozpaczliwie i bez skutku próbowali to osiągnąć pod wszelkimi rządami chrześcijańskimi. Arnold nadmienia także, iż ogromnie wielu Żydów uciekło z Hiszpanii z powodu prześladowań pod koniec piętnastego wieku i schroniło się w osmańskiej Turcji. [9]

Warto ponownie podkreślić następującą kwestie- istnienie niemuzułmanów przez stulecia w świecie muzułmańskim, od mauretańskiej Hiszpanii i subsaharyjskiej Afryki, przez Egipt, Syrie oraz Indie aż o Indonezję jest wyraźnym dowodem na religijną tolerancje rozprzestrzeniona w islamie w stosunku do innowierców. Tolerancja ta zaprowadziła nawet do eliminacji muzułmanów, jak w Hiszpanii, gdzie pozostali chrześcijanie wykorzystali osłabienie muzułmanów , zaatakowali ich i usunęli z Hiszpanii czy to przez zabicie ich czy zmuszenie do zmiany wiary czy też przez wypędzenie. Etienne Denier napisał: ,,Muzułmanie są przeciwieństwem tego, co wielu ludzi o nich sądzi. Nigdy nie użyli siły na zewnątrz Hidzazu. [10] Obecność chrześcijan była tego dowodem. Zachowali oni swoja religie całkowicie bezpieczną w czasie ośmiu wieków panowania muzułmanów na ich ziemi. Niektórzy z nich piastowali wysokie stanowiska w pałacu w Kordobie, lecz gdy ci sami chrześcijanie uzyskali władzę nad krajem, nagle ich pierwszym zmartwieniem stało się wytępienie muzułmanów. [11]

Bibliografia:

[1] Thomas Arnold, ,,Invitation To Islam’’; str. 102

[2] Yusuf Qaradawi , ,,Ghayr al-Muslimeen fil-Mujtama’ al-Islami’’, str.32

[3] Abdul-Latif Hussayn, ,,Tasamuh al-Gharb Ma’l-Muslimeen’’, str. 67

[4] Gustav Le Bon, ,,Arab Civilization’’, str. 128

[5] Saleh Hussain Aayed, ,,Huquq Ghayr al-Muslimeen fi Bilad il-Islam’’, str. 26

[6] Thomas Arnold, ,,Invitation to Islam’’, str. 98-99

[7] L.W. Stoddard, ,,The Islamic World At resent’’, tom 1, str. 13-14

[8] Yusuf Qaradawi, ,, al-Aqaliyyat ad-Diniyya wa-Hal al-Islami’’, str. 56-57

[9] Thomas Arnold, ,,Invitation to Islam’’, str. 183

[10] Hidzaz- region historyczny zachodniej części Arabii, w którego skład wchodziły m.in Mekka i Medyna

[11] Etienne Denier, ,,Muhammad The Messenger Of God’’, str. 332