Prawa niemuzułmanów w islamie: Prawo do zachowania godności jako istoty ludzkiej I (część 3/13)

PRAWA NIEMUZUŁMANÓW W ISLAMIE (część 3/13) Prawo do zachowania godności jako istoty ludzkiej

Opis: Prawo niemuzułmanów do zachowania ich ludzkiej godności wraz z omówieniem historycznych precedensów oraz dowodów tekstowych.

Imam Kamil Mufti (pierwotnie przez- Dr. Saleh al-Aayed) 10.07.2006 (ostatnia modyfikacja- 04.01.2015)

Bóg stworzył człowieka wraz z pewną godnością, zarówno Muzułmanów jak i niemuzułmanów i wywyższył ich status ponad inne ze swoich stworzeń. Bóg mówi w Koranie:

{ My obdarzyliśmy szlachetnością synów Adama. My nosiliśmy ich na lądzie i na morzu. My zaopatrzyliśmy ich wspaniałymi dobrami. My wyróżniliśmy ich wielkim wyróżnieniem ponad wielu spośród tych, których stworzyliśmy. } (17:70)

Jako oznaka uhonorowania i w celu podniesienia jego pozycji , Bóg nakazał aniołom, aby pokłonili się z pokorą Adamowi- ojcowi ludzkości. Bóg przekazuje nam poprzez Koran:

{ Kiedy powiedzieliśmy aniołom: ‘’Oddajcie pokłon Adamowi’’ – oni pokłonili się, z wyjątkiem Iblisa; ten odmówił. } (20:116)

Allah obdarzył ludzkość wieloma łaskami, niektóre z nich są oczywiste, podczas gdy inne są ukryte. Na przykład, podporządkował człowiekowi niebo i ziemię, by go uhonorować. Bóg mówi:

{ Bóg jest Tym, który stworzył niebiosa i ziemię i spuścił z nieba wodę; i wyprowadził dzięki niej owoce jako zaopatrzenie dla was. On podporządkował wam okręty, aby pływały po morzu na Jego rozkaz. On podporządkował wam rzeki. On podporządkował wam słońce i księżyc, trudzące się nieustannie; a także noc i dzień.On dał wam wszystko, o co prosiliście. Jeślibyście chcieli zliczyć dobrodziejstwa Boga, to zliczyć ich nie zdołacie. Zaprawdę, człowiek jest bardzo niesprawiedliwy i niewdzięczny. } (14:32-34)

Status człowieczeństwa dany ludzkości przez Boga tworzy podstawę zasady ludzkiej godności w Islamie, bez względu na to czy dana osoba jest Muzułmaninem czy nie. Islam podkreśla, że pochodzenie całej ludzkości jest jednakowe; zatem każdy człowiek ma pewne prawa nad drugim. Bóg głosi:

{ O ludzie! Oto stworzyliśmy was z mężczyzny i kobiety i uczyniliśmy was ludami i plemionami, abyście się wzajemnie znali. Zaprawdę, najbardziej szlachetny spośród was, w obliczu Boga, to najbardziej bogobojny spośród was! Zaprawdę, Bóg jest wszechwiedzący, dobrze świadomy! } (49:13)

Wysłannik Boży w swojej mowie pożegnalnej, przemawiając do największego do tamtego czasu zgromadzenia w arabskiej historii, oświadczył:

„ O ludzie, słuchajcie mnie uważnie, czcijcie Jedynego Boga. Cała ludzkość pochodzi od Adama i Ewy. Żaden Arab nie przewyższa nie-Araba i żaden nie-Arab nie przewyższa Araba. Biały nie jest lepszy od czarnego, ani czarny nie jest lepszy od białego, jak tylko i wyłącznie w pobożności i dobrych uczynkach. Czy przekazałem przesłanie?”

Przykładem na zachowanie ludzkiej godności niemuzułmanów jest ich prawo do uszanowania ich uczuć, na przykład trzeba im okazywać dobre maniery w mowie i zwracać się do nich według Bożego nakazu:

{ I nie sprzeczajcie się z ludem Księgi inaczej, jak w sposób uprzejmy- z wyjątkiem tych spośród nich, którzy są niesprawiedliwi- i mówcie: ‘’ Uwierzyliśmy w to, co nam zostało zesłane, i w to, co wam zostało zesłane. Nasz Bóg i wasz Bóg jest jeden i my jesteśmy Mu całkowicie poddani.’’ } (29:46)

Niemuzułmanie mają prawo do własnych wierzeń i nie można z nich kpić. Nie jest przesadą stwierdzenie, że żadna inna religia lub sekta nie jest tak sprawiedliwa względem ludzi innych wyznań jak Islam. Spójrzmy na następujący werset Koranu:

{ Powiedz: „Kto wam daje zaopatrzenie z niebios i ziemi?” Powiedz: „Bóg. Zaprawdę, my lub wy albo jesteśmy na drodze prostej, albo też jesteśmy w błędzie oczywistym!” } (34:24)

Werset ten zawiera pytanie retoryczne, na które odpowiedź jest powszechnie znana. Miesza także pewność z wątpliwością: zestawia Muzułmanów podążających za Bożym przewodnictwem i niewierzących będących w błędzie. Bóg czyniąc to podkreśla prawdę poprzez zezwolenie czytelnikowi na wyciągnięcie własnej konkluzji. Nie stwierdza kto podąża drogą prostą a kto nie. Werset ten traktuje o fikcyjnym „oponencie” ze sprawiedliwością poprzez przedstawienie argumentu i zezwolenie czytelnikowi na osąd. Az-Zamakshiri, lingwista klasyczny i egzegeta Koranu opracowuje taki pogląd:

„To jest sprawiedliwa mowa: ktokolwiek ją słyszy, zwolennik lub przeciwnik, stwierdzi, że osoba, do której skierowana jest mowa, jest traktowana sprawiedliwie przez mówcę. To doprowadza słuchacza do nieuniknionego wniosku, po tym jak argument został przedstawiony, że nie ma wątpliwości kto podąża za Bożym przewodnictwem, a kto jest w błędzie. Zasugerowanie faktów, tak jakby odpowiedź była zagadką, daje bardziej przekonujący dowód na prawdę, przeciwnik jest delikatnie rozbrojony, bez potrzeby uciekania się do ożywionej kłótni.” [2]

Przykładem stylu użytego w Koranie byłoby stwierdzenie: „Bóg wie kto mówi prawdę, a kto jest kłamcą.” [3]

Bóg także zabronił Muzułmanom mówić źle o bogach i bóstwach czczonych przez niemuzułmanów, ażeby ci nie mówili źle o Jedynym, Prawdziwym Bogu. Trudno będzie znaleźć podobny przykład w jakichkolwiek pismach głównych światowych religii. Jeśli politeiści słyszeliby Muzułmanów mówiących źle o ich bogach, mogło by to poprowadzić ich do znieważania Allaha – Jedynego Boga. Także, gdyby Muzułmanie źle mówili o pogańskich bogach, mogło by to podżegać politeistów do uśmierzania ich zranionych uczuć poprzez ranienie uczuć Muzułmanów. Taki scenariusz jest przeciwko ludzkiej godności obydwu stron i doprowadziłby do wzajemnego odrzucenia i nienawiści. Bóg mówi w Koranie:

{ Nie poniżajcie tych, których oni wzywają poza Bogiem, żeby nie znieważali Boga przez wrogość, nieświadomie. W ten sposób upiększyliśmy każdemu narodowi jego dzieło. Potem do ich Pana powrócicie! I On obwieści im to, co uczynili! } (6:108)

[1]MusnadAhmad

[2] Zamashkiri, ‘’Kashhaf”, t. 12, str. 226

[3] Saleh Hussain Aayed, ‘’Huquq Ghayr al-Muslimeen fi Bilad il-Islam’’, str. 17

–

Tłumaczenie: Siostra Renata