Definicja monoteizmu i znaczenie „Nie ma boga poza Allahem”
Allah (Subhanahu wa Ta’ala) powiedział:
Ci, których oni wzywają (Jezusa, Ezrasza, anioły, itp.) sami poszukują sposobu największego przybliżenia się do ich Pana (Allaha) i mają nadzieję na Jego Miłosierdzie i obawiają się Jego kary. Zaprawdę, kary twojego Pana należy się strzec! [Koran 17:57]
Należy zdać sobie sprawę z istoty oraz powagi tawhid – wyznawania monoteistycznej wiary w Jedynego Boga, islamu, są to najistotniejsze kwestie dla człowieka. Wiara w Jedynego Boga nazywana jest monoteistyczną (arab. tawhid) i opiera się na kulcie i czci tylko i wyłącznie Jedynego Boga, Stwórcy Wszystkiego.
Cześć – arab. ibadah – szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie; postawa pełna czci; mieć w wielkiej czci; otaczać czcią; żywić cześć; na cześć kogoś, czegoś, ku czci kogoś, czegoś; dla uczczenia kogoś albo czegoś, dla okazania szacunku, uznania, pamięci. Odbierać cześć – przyjmować widome oznaki szacunku, poważania, uwielbienia, kultu. Oddawać cześć, składać cześć – wyrażać w widomy sposób szacunek, uwielbienie.
Kult – zewnętrzny aspekt religii w odróżnieniu od teoretycznej doktryny; ogół obrzędów religijnych religii, całokształt czynności religijnych; cześć religijna oddawana Bogu bądź siłom nadprzyrodzonym, osobom, rzeczom; kult Boga; kult bożków, świętych, zmarłych, słońca, ognia.
Islamskie wyznanie wiary (szahadah) brzmi: Asz-hadu an la ilaha illa Allah, wa aszhadu anna Muhammadan abduhu wa rasulullah – zaświadczam, że nie ma boga poza Allahem, a Muhammad jest Jego sługą i Wysłannikiem Allaha – osoba, która wypowiada świadomie te słowa, wierząc w ich znaczenie – staje się automatycznie muzułmaninem i dołącza do ummy – społeczności muzułmańskiej.
Słowo Allah w języku arabskim oznacza Jedynego Boga, wiążą się z nimi min. pojęcia takie jak tawhid – monoteizm; zjednoczenie, unifikacja; ilm at-tawhid – teologia islamu; tawahhada – być jednym, jedynym.
Ilah (l.mn. aliha) w języku arabskim oznacza bożka, bóstwo, idola: istotę lub jej wyobrażenie, zwierzę, roślinę lub rzecz,będące przedmiotem kultu; termin ten odnosi się również do człowieka lub przedmiotu bezkrytycznie uwielbianego, czczonego (np. kult zmarłych; pieniądz – „złoty cielec”).
A zatem formuła la ilaha illa Allah (nie ma boga poza Allahem), stanowiąca pierwszy człon wyznania wiary muzułmanina, zawiera negację istnienia lub zasadności twierdzenia, że istnieją poza Allahem jakiekolwiek bóstwa, bogowie, idole, którym należne byłyby cześć i kult. Jest również afirmacją, że kult i cześć przynależą się wyłącznie Allahowi. Allah mówi:
Przeto wiedz (Muhammadzie): Nie ma boga poza Allahem. [Koran 47:19]
Słowna, szczera deklaracja wiary wymaga od wyznawcy islamu przestrzegania określonych przez Stwórcę zasad, ustalonego w Koranie i sunnie kodeksu postępowania. Pierwszym krokiem i wymogiem jest porzucenie kultu rzeczy i istot stworzonych przez Allaha, praktyk nie ustanowionych w Koranie i sunnie Proroka, jak również tradycji i zachowań sprzecznych z objawionymi w islamie.
La ilaha illa Allah jest fundamentem tawhid czyli monoteizmu islamu; naturą, z jaką został stworzony człowiek; sposób życia i postępowania, przez który realizują się wszelkie formy kultu Allaha. Muzułmanin podporządkowuje się Allahowi, dotrzymuje wobec Niego zobowiązań, odwołując się we wszystkich sprawach do prawa objawionego przez Allaha, wykluczając inne systemy bądź „normy” prawne. Jedyną normą prawną dla muzułmanina jest szariat – prawo islamu wynikające z objawionego słowa Allaha – Koranu i sunny – Tradycji Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).
Oto powiedział Abraham do swego ojca i do swego ludu: „Zaprawdę, jestem niewinny tego, co wy czcicie, oprócz czci Tego, Który mnie stworzył, ponieważ On prowadzi mnie drogą prostą”. [Koran 43:26-27]
Wersety dotyczące Abrahama i słów, które skierował on do niewiernych: „Zaprawdę, nie będę oddawał czci waszym bogom, lecz czcić będę tylko Tego, Który mnie stworzył” – wykluczają oddawanie czci, posłuszeństwo czemukolwiek, jak i komukolwiek innemu poza Allahem.
Allah powiadomił nas, że negacja i świadectwo Abrahama jest ewidentnie treścią wyznania wiary – la ilaha illa Allah. Dlatego Allah powiedział:
I on (Abraham) uczynił to słowem, które przetrwało wśród Jego potomstwa. Być może oni powrócą! [Koran 43:28]
Uczony Ibn Radżah powiedział: „Słowo Allah (Bóg) oznacza Jedynego (Boga), Któremu jest się posłusznym, wobec Którego nie ma sprzeciwu, Którego się lękamy i Któremu oddajemy cześć, Którego miłujemy i Którego się obawiamy, w Którym pokładamy nadzieje i Którego darzymy zaufaniem, do Niego Jedynego (Allaha) kierujemy błagania i modlitwy. I wszystko to przynależy się jedynie Jemu (Allahowi). Ten, kto zawierza jakąkolwiek sprawę lub kieruje akt kultu, czci (należny jedynie Allahowi) do stworzenia Allaha, do kogokolwiek bądź czegokolwiek innego poza Allahem, ten umniejsza szczerość świadectwa (wyznania i zobowiązania) „Nie ma boga, poza Allahem” i oddaje cześć stworzeniu, nawet wtedy, kiedy kieruje do niego sprawy”.
Prorok powiedział: „Ten, kto szczerze mówi „La ilaha illa Allah” – dostąpi Raju”. [Bazaar; potwierdził al-Albani w Sahih Al-Dżami}
Ludzie, którzy starają się odwieść prawowiernych muzułmanów od prostej i jedynej drogi wyznaczonej przez Allaha w Koranie i sunnie Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), są winni największego politeizmu (szirk).
A wśród ludzi są tacy, którzy sobie biorą poza Allahem, Jemu równych (i oddają im cześć), miłując ich jak miłuje się Allaha. Ale ci, którzy wierzą, są gorliwsi w miłości do Allaha.[Koran 2:165]
Oni (żydzi i chrześcijanie) wzięli swoich uczonych w piśmie mnichów swoich mnichów za panów poza Allahem.[Koran 9:31]
Ludzie Księgi wzięli za panów poza Allahem swoich kapłanów i mnichów, postępując zgodnie z tym, co oni im nakazywali i zalecali (a nie według tego, co zalecał im Allah) mimo, że nakazane zostało im posłuszeństwo tylko wobec Allaha. Werset ten wyjaśnia jednoznacznie, że winą było podporządkowanie się innym ludziom w praktykowaniu rzeczy, które nie miały podstaw w objawieniach Allaha.
Zalety monoteizmu i moc grzechów, które odkupuje.
Allah (Subhanahu wa Ta’ala) mówi:
Ci, którzy wierzą i ci, którzy nie ubierają swojej wiary (iman) w niesprawiedliwość. [Koran 6:82]
Ubadah ibn Al-Samit powiedział, że Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) rzekł: „Ten, kto zaświadczy, że nie ma boga poza Allahem, Jedynym, Który nie ma wspólników, i że Muhammad jest sługą Allaha i Jego Wysłannikiem, (zaświadczy o) Jego nakazie dla Mariam i o Jego duchu (aniele Gabrielu), że Raj i Piekło są prawdą, Allah wówczas pozwoli mu dostąpić Raju”. [Sahih]
Abu Said Al-Chudri przekazał, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Kiedy Mojżesz poprosił Allaha, aby nauczył go modlitwy, którą mógłby recytować, kiedy wspomina lub wzywa Allaha, Allah odpowiedział: „Mów Mojżeszu: Nie ma boga poza Allahem”. Mojżesz powiedział: „Panie mój! Wszyscy Twoi poddani recytują te słowa”. Allah powiedział: „Mojżeszu, jeśli siedem niebios i wszystko, co one utrzymują, jak i siedem ziem położono by na wadze, a po drugiej stronie – słowa „la ilaha illa Allah” – one przeważą”.
Anas powiedział, że słyszał jak Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) mówił: „Allah powiedział: „Człowieku! Jeśli przyjdziesz do mnie z ziemskim bagażem pełnym grzechów, lecz zaświadczając, że nie dodawałeś Mi wspólników, przybędę do Ciebie z torbami pełnymi miłosierdzia i przebaczenia”. [Tirmidhi]
Ten, kto przestrzega monoteizmu wejdzie do Raju.
Allah (Subhanahu wa Ta’ala) powiedział:
Zaprawdę, Abraham był przewodnikiem narodu, wiernym Allahowi, Hanifem i nie był z liczby bałwochwalców. [Koran 16:120]
Allah powiedział o swoich sługach:
Ci, którzy nie dodają współtowarzyszy swemu Panu. [Koran 23:59]
Dżabir przekazał, że Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) rzekł: „Ten, kto spotka się z Allahem w Dniu Sądu i nie dodawał Mu żadnych towarzyszy – wejdzie do Raju; a kto spotka się z Allahem i postępował inaczej – wejdzie do Piekła”. [Muslim – Sahih]
Allah powiedział:
Allah nie przebacza tego, żeby Mu dodawano współtowarzyszy, lecz On przebacza, komu chce, inne przewinienia (mniejsze grzechy). [Koran 4:48, 116]
Zaproszenie do islamu, religii monoteistycznej.
Przekazał Ibn Abbas: „Kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wysłał Muaza do Jemenu, rzekł: „Udajesz się do ludzi Księgi, zatem pierwszą rzeczą, do której ich zaprosisz, niechaj będzie świadectwo Jedności Allaha (nie ma boga poza Allahem), jeśli je zaakceptują, wtedy przekaż im, że Allah nałożył na nich obowiązek odmawiania w ciągu jednego dnia i nocy (tzn. w ciągu 24 godzin) pięciu modlitw zbiorowych. A kiedy będą odmawiać salat (modlitwę), powiedz, że Allah nałożył na nich zakat od ich majątków. Zakat, który musi zostać pobrany od bogatych spośród nich i przekazany biednym spośród nich. (…). [Buchari]
Zalety zapraszania innych do islamu
Praca na rzecz da‘ła jest bezdyskusyjnie jednym z najlepszych uczynków w oczach Allaha i jest bardzo pochwalana w Koranie i Sunnie. Oto niektóre z dowodów:Da‘ła jest drogą do sukcesu w życiu tym i przyszłym, zgodnie ze słowami Allaha : „I niech powstanie spośród was naród, który wzywa do dobra, nakazuje to, co jest uznane, i zakazuje tego, co jest naganne. Tacy będą szczęśliwi!” (Āl ‘Imrān, 3:104).
Nikt nie mówi lepiej niż ci, którzy zajmują się działalnością na rzecz da‘ła. Chwaląc takich ludzi, Koran mówi: „A któż wypowiada piękniejsze słowa aniżeli ten, kto zaprasza do Boga i kto spełnia dobre dzieło, mówiąc: ‘Zaprawdę, jestem między tymi, którzy się całkowicie poddali’?” (Fuṣṣilat, 41:33). Toteż jasnym jest, że nie ma nikogo, kogo mowa jest lepsza niż takiej osoby, gdyż wskazuje ona ludziom drogę do ich Stwórcy i Pana, drogę wyprowadzającą ich z ciemności błądzenia do światła wiary.
Praca na rzecz da‘ła jest wypełnianiem nakazu Allaha: „Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem!” (An Naḥl, 16:125). Należy wykonywać da‘ła z mądrością, upewniając się, że zna się osobowość ludzi, których chce się zaprosić do islamu, aby móc wybrać najlepszy sposób wykonania tego zadania. Należy dyskutować z nimi w sposób uprzejmy i łagodny, tak by do nich przemówić.
Zapraszanie do islamu było zadaniem wszystkich wysłanników, z Prorokiem Muḥammadem r na czele, którego Allah posłał do całej ludzkości jako, zwiastuna dobrej wieści o wspaniałej nagrodzie w życiu przyszłym oraz ostrzegającego niewierzących przed srogą karą, głoszącego swe przesłanie całej ludzkości, zgodnie ze słowami Allaha : „O Proroku! My posłaliśmy ciebie jako świadka, zwiastuna radosnej nowiny i ostrzegającego, nawołującego do Boga, za Jego zezwoleniem, i jako lampę oświetlającą. Zwiastuj radosną wieść wierzącym, iż będą mieli wielką łaskę u Boga” (Al Aḥzāb, 33:45-47).
Zapraszanie ludzi do islamu jest źródłem dobra, które nigdy nie wysycha. Za każdą osobę, która odpowie na twoje zaproszenie, otrzymasz taką samą nagrodę, jak ta osoba otrzymuje za swe modlitwy, akty czci i nauczanie innych. Allah obdarzył tych, którzy angażują się w da‘ła wielkim błogosławieństwem. Prorok powiedział: „Ktokolwiek wzywa do właściwej drogi, ten otrzyma taką samą nagrodę jak ci, którzy za nim podążą, bez żadnego pomniejszenia ich nagrody» (Ṣaḥῑḥ Muslim: 2674).
Nagroda, jaką Allah przygotował dla tych, którzy zapraszają innych do islamu jest dużo lepsza, niż wszystkie uciechy tego świata, gdyż nie pochodzi ona od ludzi, lecz od samego Allaha, Najhojniejszego, który odpłaci im obficie za tak szlachetny wysiłek: „A jeśli się odwrócicie, to przecież nie żądam od was żadnej nagrody. Moja nagroda jest tylko u Boga, a ja otrzymałem rozkaz, abym był wśród całkowicie poddanych” (Yūnus, 10:72). Prorok także powiedział: „Jeśli Allah poprowadzi człowieka poprzez was, to będzie lepsze dla was niż posiadanie czerwonych wielbłądów” (ṢaḥῑḥAl Buchārῑ: 2847; ṢaḥῑḥMuslim: 2406). [Wielbłądy były najcenniejszym mieniem w dawnej Arabii, a ich czerwona odmiana była ceniona najbardziej ‒ przyp. tłum.].
