Słuszna wojna a terroryzm i samobójcze zamachy bombowe

Walka w islamie dozwolona jest pod ściśle określonymi warunkami i w określonych granicach. Muzułmanin powinien iść na wojnę tylko po uzyskaniu zezwolenia rządu, np., gdy jego kraj został zaatakowany lub jest zagrożony najazdem. Wojna musi zostać otwarcie wypowiedziana. Muzułmanie powinni skłaniać się ku pokojowi zawsze, kiedy jest to możliwe. Potwierdzają to m.in. poniższe wersety ze Świętej Księgi islamu:

„Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie najeźdźcami. Zaprawdę; Bóg nie miłuje najeźdźców!” Koran 2:190

„I zwalczajcie ich, aż ustanie prześladowanie i religia będzie należeć do Boga. A jeśli oni się powstrzymają, to wyrzeknijcie się wrogości, oprócz wrogości przeciw niesprawiedliwym!” Koran 2:193

„A jeśli oni skłonią się do pokoju, to i ty się ku niemu skłoń i zaufaj Bogu! Zaprawdę, On jest Słyszący, Wszechwiedzący!” Koran 6:61

Warunki i zasady walki, pozostawione przez Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo z nim), są jasne. Warta uwagi jest zasada, która mówi, że muzułmańskim wojownikom nie wolno krzywdzić kobiet, dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych, zakonników, księży ani ludności cywilnej. Zabronione jest niszczenie plonów rolnych, posiadłości, majątku oraz innej własności. Zakazane jest używanie ognia jako narzędzia walki lub tortury.

Surowo zabronione jest popełnianie samobójstwa.

Allaah (Subhanahu wa Taala) mówi:

„Nie zabijajcie się! Zaprawdę, Bóg jest dla was litościwy! A ktokolwiek uczyni to przez wrogość i niesprawiedliwość, to będziemy go palić ogniem. A to jest dla Boga łatwe!” (Koran 4:29-30).

Zatem nie jest dozwolone popełnienie samobójstwa. Człowiek musi się raczej ochraniać, w pełnym tego słowa znaczeniu.

W czasach Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) jeden z dzielnych (wojowników) walczył wraz z Wysłannikiem Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) i został zabity. Inni towarzysze powiedzieli: „Nikt z nas nie walczył tak dzielnie jak ten i ten”. Na to Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „On jest w Ogniu (Piekielnym)”. Było to po tym, jak został on zraniony, ale jeszcze zanim umarł. Towarzyszom trudno było to pojąć. Jeden z nich poszedł więc za zranionym mężczyzną i zobaczył, jak kładzie miecz na ziemię – wznosząc jego ostrze, a następnie nadział się na to ostrze, przebijając klatkę piersiową, w wyniku tego zmarł. Towarzysz ten wrócił i powiedział: „Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział prawdę.” A wiedzieli oni, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nigdy nie mówi nic z własnej fantazji czy pragnień.

Nasuwa się więc pytanie, dlaczego trafił do Ognia po dokonaniu tego czynu? A dlatego, że zabił się, a nie był cierpliwy. Czyli nie jest człowiekowi dozwolone, aby popełnił samobójstwo.

Szejch Abdul-Aziz Aal asz-Szejch, wielki mufti z Arabii Saudyjskiej, powiedział także, że samobójstwa poprzez wysadzanie się w powietrze nie mają żadnych podstaw w prawie islamskim (szari’a), gdyż jest to jedna z form samobójstwa. Szejch dodał, iż uprowadzanie samolotów i straszenie pasażerów także są przeciwne prawu islamskiemu. Jednocześnie dodał on, że zwalczanie wrogów jest koniecznością.

Niektórzy ludzie popełniają ataki samobójcze, przywiązując do siebie środki wybuchowe następnie podchodząc do niewiernych i detonując je wśród nich. Jest to także forma samobójstwa. Ktokolwiek popełnia samobójstwo zostanie skazany na wieczne piekło, zgodnie z hadisem „Ktokolwiek popełnia samobójstwo bronią metalową, broń ta pozostanie w jego ręku i będzie się dźgał w brzuch będąc w piekle w nieskończoność” (al-Bukhaari, no. 5778 i Muslim, no. 109, w księdze Iman.)

Osoba taka popełniając samobójstwo nie przynosi korzyści dla islamu. Tak więc jeżeli zabije się razem z dziesięcioma, stu lub dwustu innymi osobami, nie będzie w tym żadnej korzyści dla islamu, ponieważ ludzie nie nawrócą się na islam, nie będą im dane nawet poznać prawdziwej drogi. Raczej spowoduje to, że wróg będzie bardziej zdecydowany, a uczynek ten wywoła w jego sercu nienawiść i zawzięcie do tego stopnia że będzie chciał zniszczyć muzułmanów.

Należy dodać, że prawdziwemu uciskowi trzeba się w jakiś sposób przeciwstawić, a kraje muzułmańskie maja pełne prawo działać w uzasadnionej obronie własnej.

Na podstawie:

„Poznaj islam”, pubikacja WAMY UK oraz Fatwaonline