Obowiązek wiary w Wysłannika, podporządkowania się Mu oraz postępowania wg zasad Jego Sunny.

Na poprzednich stronach wskazaliśmy niezbite dowody Posłannictwa i jego Prawdziwości, z czego wynika, że należy w nie wierzyć i spełniać.

Allah mówi (znaczenie):

„Wierzcie w Boga i w Jego Posłańca; i w światło, które zesłaliśmy!” (Koran, 64:8)oraz„Zaprawdę, wysłaliśmy ciebie jako świadka, głosiciela radosnej wieści i jako ostrzegającego; abyście uwierzyli w Boga i Jego Posłańca, abyście mu pomagali, abyście go szanowali i abyście głosili Jego chwałę o świcie i o zmierzchu.” (Koran, 48:8-9) i „Wierzcie więc w Boga i w Jego Posłańca, Proroka rodzimego, który wierzy w Boga i w Jego słowa!” (Koran, 7:158). Jak widać, wiara w proroka Muhammada (sallallahu alayhi wa salam) jest obowiązkowa dla każdej osoby. Bez niej, wiara jest niepełna, jest to niezbędny warunek dla prawdziwości Islamu.

Allah powiedział (znaczenie): “A ten, kto nie wierzy w Boga i Jego Posłańca – My, zaprawdę, przygotowaliśmy dla niewiernych ogień płonący!” (Koran, 48:13).

Abu Hurayrah powiedział, że Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Polecono mi, bym walczył przeciwko ludziom tak długo, dopóki nie stwierdzą, że nie ma boga oprócz Allaha, oraz, że wierzą we mnie. Gdy to zrobią, ich krew oraz ich własność znajduje się pod ochroną, poza zobowiązaniami, jakie zostały na nich nałożone. Odpowiadają przed Allahem.” (Muslim i al-Buchari).

Wierząc w Proroka (sallallahu alayhi wa salam) potwierdzamy Jego Posłannictwo oraz przekaz, jaki otrzymał od Allaha, wspieramy Go we wszystkim, co czynił i powiedział. Potwierdzeniem tej wiary, jaką mamy w sercu, jest wyznanie jej słowem – że jest On Wysłannikiem Allaha. Wiara sercem oraz potwierdzenie jej słowem to dwa uzupełniające się elementy, jak powiedziano w innej wersji hadisu wspomnianego powyżej,  przekazanej przez Abdullaha ibn Umara: „Polecono mi walkę z ludźmi, dopóki nie zaświadczą, że nie ma boga oprócz Allaha i że Muhammad jest Jego Wysłannikiem” (Muslim i al-Buchari).

Jeszcze wyraźniej mówi się o tym w innym hadisie, gdzie przytacza się słowa Dżibrila: „Opowiedz mi o Islamie”. Prorok (sallallahu alayhi wa salam) mówi: “Gdy świadczysz, że nie ma boga oprócz Allaha i że Muhammad jest Wysłannikiem Allaha” i kontynuuje, wymieniając pięć filarów Islamu. Gdy anioł pyta się Go o wiarę, Muhammad (sallallahu alayhi wa salam) odpowiada: „Gdy wierzysz w Allaha, Jego aniołów, Jego Księgi oraz Jego Wysłanników” (Muslim). Muhammad (sallallahu alayhi wa salam) potwierdził, że wiara w Proroka musi znaleźć się w sercu, a Islam wymaga, by została potwierdzona słowem. Te dwie rzeczy składają się na godny stan człowieka. Nie może takiego stanu osiągnąć człowiek, który świadczy słowem to, czego nie ma w sercu – to świętokradztwo. 

Allah mówi (znaczenie): “Kiedy przychodzą do ciebie obłudnicy, mówią: „Zaświadczamy, że ty jesteś Posłańcem Boga!” Bóg wie, że ty jesteś Posłańcem Jego i Bóg świadczy, że obłudnicy są kłamcami.” (Koran, 63:1), tzn. że kłamią, gdy mówią o tym, w co wierzą i o czym zaświadczają, bowiem w rzeczywistości w to nie wierzą. Jeżeli sami wobec siebie nie potwierdzają tych słów, nic im z tego nie przyjdzie, że powiedzą to, czego nie ma w ich sercach. Brakuje im wiary. Nie będą znajdowali się w Przyszłym Świecie pod osłoną Islamu, ponieważ nie posiadają wiary; dołączą do niewiernych w najniższych obszarach Ognia. Ponieważ jednak zaświadczyli słowem, w naszym świecie są uważani za muzułmanów, osądzają ich muzułmańscy imamowie i sędziowie, którzy mogą wydawać swoje opinie zgodnie z tym, jak ludzie okazują swoją wiarę, nie w ludzkich siłach jest bowiem odsłaniać tajemnice innych ludzi. Muzułmańscy sędziowie nie mają mocy, by badać wiarę takich ludzi, sam Prorok (sallallahu alayhi wa salam) zakazał bowiem osądzać takowych jako niewiernych, mówiąc: „Dlaczego nie otworzycie ich serc?” (Muslim i al-Buchari).  Różnica między wyrażonym świadectwem I prawdziwą wiarą jest wyjaśniona w hadisie o Dżabrilu: świadectwo słowem jest częścią Islamu, a przekonanie w sercu jest częścią wiary.

Są także stany pośrednie, w jakich znajduje się dusza człowieka, np. gdy ktoś uwierzył sercem, ale umarł, zanim miał możliwość wyrażenie świadectwa słowem. Nie ma jedności opinii odnośnie tego, jaka jest sytuacja takiego człowieka. Niektórzy uważają, że ustne świadectwo wiary jest niezbędnym jej warunkiem, inni zaś twierdzą, że taki człowiek jest muzułmaninem i z pewnością trafi do Raju, zgodnie ze słowami Proroka: „Ktokolwiek ma najmniejsze ziarno wiary w sercu, zostanie uratowany z Ognia” (Muslim i al-Buchari). Prorok (SAW) wymienił tylko to, co znajduje się w sercu. Osoba, która wierzy sercem nie jest ani apostatą, ani nie zgrzeszyła zaniechaniem, nie wymawiając świadectwa. To jest najlepiej ugruntowana opinia w tej kwestii.

Inna jest sytuacja kogoś, kto uwierzył swoim sercem, ale czekał długi czas ze złożeniem świadectwa, chociaż wiedział, że powinien to zrobić. Nie mówi o swojej wierze, ani też nie złożył świadectwa przez całe swoje życie. Także tutaj mamy do czynienia z różnymi opiniami. Mówi się, że jest muzułmaninem, ponieważ w duszy potwierdził to. Ponieważ jednak świadectwo jest obowiązkiem, zgrzeszył zaniechaniem, aczkolwiek nie będzie przebywał wiecznie w Ogniu. Mówi się także, że nie jest on muzułmaninem do momentu, aż złoży ustne świadectwo swojej wiary, ponieważ ustne wyrażenie własnej wiary jest rodzajem umowy, wymaganym przez zasady religijne. Świadectwo słowem jest elementem religii. Dopiero potwierdzenie słowem, nawet, jeśli opóźnione, oznacza wypełnienie zasad religii. To jest najlepiej ugruntowana opinia w tej kwestii. 

Nie jest to pierwszorzędna kwestia, ale wywołała ona bardzo ożywione dyskusje dotyczące natury Islamu i wiary oraz kwestii powiązanych z tym podziałem. Czy nagroda za przyjęcie wiary w sercu jest wstrzymana do momentu wygłoszenia w prawidłowy sposób świadectwa? Czy zależy ona od odpowiednich działań związanych z wiarą w sercu? A może nagroda zależy od innych czynników – pewności wiary, jej jasności, stałości lub szczerości?

Nie jest celem niniejszej książki dalsza dyskusja nad tą kwestią, wystarczająco wiele zostało już powiedziane.

 

Obowiązek podporządkowania się Prorokowi (sallallahu alayhi wa salam)

Wiara w Proroka (sallallahu alayhi wa salam) wymaga, by Mu się podporządkować. Przyjęcie tego, co przyniósł z sobą wymaga podporządkowania się Jemu, ponieważ jest to częścią Jego przekazu. Allah Mówi (znaczenie):

„O wy, którzy wierzycie! Słuchajcie Boga i Jego Posłańca!” (Koran, 8:20); „Powiedz: „Słuchajcie Boga! Słuchajcie Jego Posłańca!” (Koran, 24:54); “Słuchajcie Boga i Posłańca! Być może, doznacie miłosierdzia!” (Koran, 3:132); “Powiedz: „Słuchajcie Boga! Słuchajcie Jego Posłańca! A jeśli się odwrócicie, to na nim ciąży tylko to, co na niego zostało nałożone, a na was ciąży to, co na was zostało nałożone. A jeśli będziecie mu posłuszni, to pójdziecie po drodze prostej. A do Posłańca należy tylko obwieszczenie jasne!” (Koran, 24:54); „Ktokolwiek słucha Posłańca, ten słucha Boga.” (Koran, 4:80); “A to, co wam daje Posłaniec, to bierzcie; a czego wam zakazał, od tego się powstrzymajcie!” (Koran, 59:7); “A kto posłucha Boga i Jego Posłańca, będzie wraz z tymi, którym Bóg okazał dobroć: z prorokami i sprawiedliwymi, z męczennikami i świętymi. Jakże oni są piękni jako towarzysze!” (Koran, 4:68); „Jeśli wysłaliśmy jakiegoś posłańca, to tylko po to, aby był słuchany – za pozwoleniem Boga.” (Koran, 4:63).

Bóg postawił posłuszeństwo wobec Jego Posłannika na równi z posłuszeństwem wobec Siebie samego, a także wypełnianie swoich nakazów na równi z wypełnianiem nakazów Proroka (sallallahu alayhi wa salam). Allah obiecał, że posłuszeństwo zostanie sowicie wynagrodzone, a nieposłuszeństwo – srogo ukarane. Ustanowił obowiązek wypełniania nakazów Proroka (sallallahu alayhi wa salam) i unikania tego, czego Prorok (sallallahu alayhi wa salam) zakazał.

Komentatorzy i imamowie stwierdzili, że podporządkowanie się prorokowi (sallallahu alayhi wa salam) oznacza stosowanie Jego Sunny i wypełnianie tego, co On przekazał. Wg nich, Allah nie wysłał Proroka (sallallahu alayhi wa salam) bez nakazu dla tych, do których został wysłany, by się Mu podporządkowali, a także, że wypełnianie nakazów Proroka (sallallahu alayhi wa salam) zawartych w Jego Sunnie jest równoznaczne z wypełnianiem nakazów Allaha. Sahl at-Tustari, gdy zapytano go o szariat, zacytował Koran: „A to, co wam daje Posłaniec, to bierzcie.” (Koran, 59:7).

As-Samarqandi twierdził, że było powiedziane: wypełniaj nakazy Allaha i Sunnę Proroka (sallallahu alayhi wa salam). Powiedziano także: słuchaj zakazów Allaha i wypełniaj to, co Prorok nakazał. Mówi się, że wypełniając nakazy Allaha świadczymy o tym, że jest On naszym Panem, a wypełniając Sunne Proroka (sallallahu alayhi wa salam) potwierdzamy, że jest on prorokiem.

Abu Salamah ibn Abdurahman słyszał, jak Abu Hureyra mówił, że Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: Ktokolwiek się mnie słucha, słucha się Allaha. Ktokolwiek mi się sprzeciwia, sprzeciwia się Allahowi. Ktokolwiek się sprzeciwia mojemu Panu, sprzeciwia się mi” (Muslim i al-Bucharki).

Posłuszeństwo wobec proroka jest częścią posłuszeństwa wobec Allaha, ponieważ Allah polecił takie posłuszeństwo. Prawdziwe posłuszeństwo to posłuszeństwo wobec poleceń Allaha, czyli także posłuszeństwo wobec Jego proroka (sallallahu alayhi wa salam).

Allah mówi o niewiernych znajdujących się w otchłani Ognia (znaczenie): „W tym Dniu, kiedy ich twarze będą odwracane w ogniu, oni powiedzą: „Biada nam! Gdybyśmy słuchali Boga, gdybyśmy słuchali Posłańca!” (Koran, 33:66). Chcieliby być posłusznymi, ale to życzenie nie przyniesie im już pożytku.

Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Jeśli czegoś Wam zakazuje, unikajcie tego. Jeśli polecam Wam coś robić, róbcie to tak, jak możecie najlepiej” (Muslim i al-Buchari).

W hadisie przekazanym przez Abu Hureyrę możemy przeczytać, że Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Każdy członek mojej Ummy wejdzie do Ogrodu Rajskiego, poza tymi, którzy tego odmówią”. Zapytano się Go: „O Proroku, kto tego odmówi?”. Odpowiedział: „Ktokolwiek jest mi posłuszny, wejdzie do Raju. Kto mi się sprzeciwia, odmawia (sobie tego)”. (al-Hakim).

W innym silnym hadisie Prorok (sallallahu alayhi wa salam) mówi: Wiara w to, co mówię i w to, co Allah mi przekazał jest podobna do sytuacji, gdy ktoś przybywa i mówi: „O, ludzie, widziałem na własne oczy armię i chcę was ostrzec, byście mogli się uratować”. Część słuchających posłucha się go i ucieknie niezwłocznie, jeszcze przed nastaniem wieczoru; ci się uratują. Inni nie uwierzą mu i pozostaną tam, gdzie mieszkają, a gdy nazajutrz wojsko rzeczywiście przybędzie, wszyscy oni zginą. Taka jest różnica między tymi, którzy są mi posłuszni, a tymi, którzy się przeciwko mnie buntują i odrzucają to, co przyniosłem” (al-Buchari).

W innym, podobny hadisie, możemy przeczytać: „To tak, jakby ktoś zbudował dom, zorganizował w nim przyjęcie i wysłał posłańca z zaproszeniami. Kto nie przyjmie posłańca, ten do tego domu nie wejdzie i nie będzie ucztował”. (Muslim i al-Buchari). Dom oznacza tu Raj, posłańcem jest Muhammad (sallallahu alayhi wa salam). Ktokolwiek jest posłuszny Muhammadowi (sallallahu alayhi wa salam), jest posłuszny Allahowi. Ktokolwiek okazuje nieposłuszeństwo Posłańcowi Allaha (sallallahu alayhi wa salam), ten jest nieposłuszny wobec samego Allaha.

 

Polecenie, by naśladować Go i być posłusznym Jego Sunnie.

Jeżeli chodzi o posłuszeństwo wobec Proroka (sallallahu alayhi wa salam), wypełniania Jego Sunny i podążania za Jego przykładem, Allah powiedział (znaczenie): „Powiedz: „Jeśli kochacie Boga, to postępujcie za mną! Wtedy i Bóg będzie was miłował i przebaczy wam wasze grzechy.” (Koran, 3:31); “Wierzcie więc w Boga i w Jego Posłańca, Proroka rodzimego,  który wierzy w Boga i w Jego słowa! Postępujcie za nim, a być może, będziecie prowadzeni drogą prostą!” (Koran, 7:158); “Ale nie! Na twego Pana! Oni nie uwierzą, dopóki nie uczynią ciebie sędzią w tym, co jest przedmiotem sporu między nimi. Potem nie znajdą już w sobie sprzeciwu co do tego, co rozstrzygnąłeś, i poddadzą się całkowicie.” (Koran, 4:65) – tzn. podporządkują się wyrokom Proroka (sallallahu alayhi wa salam). 

Allah także powiedział (znaczenie): “Wy macie w Posłańcu Boga piękny wzór – dla każdego, kto się spodziewa Boga i Dnia Ostatniego, i kto Boga często wspomina.” (Koran, 33:21). Muhammad ibn Ali at-Tirmizi powiedział: “Biorąc Proroka (sallallahu alayhi wa salam) za wzór powinniśmy upodobniać się do Niego, stosować Jego Sunnę oraz porzucić jakiekolwiek oznaki sprzeciwu odnośnie do Jego słów czy działań”. Wielu komentatorów wypowiadało się w tym duchu.

Mówi się, że te słowa były pomyślane jako krytyka wobec tych, kto nie podąża za przykładem proroka (sallallahu alayhi wa salam). Sahl powiedział, że wers z Fatihy “drogą tych, których obdarzyłeś dobrodziejstwami;” oznacza podążanie drogą wskazaną przez Sunnę. Allah nakazuje to i obiecuje, że drogą jest Sunna, ponieważ Allah zesłał Proroka (sallallahu alayhi wa salam) ze wskazówkami i z Religią, by ludzi oczyścić, przekazać im Księgę i Mądrość, poprowadzić ich prostą drogą.

W pierwszym wymienionym wersecie Allah zapewnia o swojej miłości i wybaczeniu wobec tych, kto podąża za przykładem Proroka (sallallahu alayhi wa salam) i stawia Go ponad swoje emocje i żądze. Taka wiara opiera się na podporządkowaniu Prorokowi (sallallahu alayhi wa salam), stosowaniu Jego zaleceń i unikaniu postępowania wbrew Jego zasadom. 

Z relacji al-Hasana al-Basri wiadomo, że niektórzy mówili: „Wysłanniku Allaha, kochamy Allaha”, tak więc Allah zesłał słowa (znaczenie): „Powiedz: „Jeśli kochacie Boga, to postępujcie za mną” (Koran, 3:31). Mówi się, że ten werset został objawiony w odniesieniu do Ka’ba ibn Aszrafa i innych. Powiedzieli: „”My jesteśmy synami Boga i Jego umiłowanymi.” (Koran, 5:18) oraz „Ale ci, którzy wierzą; są gorliwsi w miłości do Boga.” (Koran, 2:165), dlatego też Allah zesłał powyższy werset.

Az-Zajjaj powiedział, że znaczenie „Powiedz: „Jeśli kochacie Boga” zawiera się w tym, by – chcąc Mu się podporządkować – robić to, co On nakazał, bowiem miłość niewolnika do Allaha i do Proroka (sallallahu alayhi wa salam) polega na posłuszeństwie wobec Nich i zadowoleniu z tego, że wypełnia się Ich nakazy. Miłość Allaha polega na Jego wybaczeniu i na błogosławieństwie Allaha dla ludzi poprzez Zmiłowanie. Mówi się, że miłość Allaha ukazuje się poprzez ochronę i zapewnienie powodzenia, a miłość niewolnika powinna wyrażać się w posłuszeństwie.

Poeta al-Mahmud ibn al-Hasan al-Waraq pisał:

Czy powstajesz przeciwko Bogu, choć mówisz, że Go kochasz?

Na moją duszę, to coś niezwykłego!

Jeśli twoja miłość jest prawdziwa, to musisz Mu się podporządkować.

Kochający słucha tego, kogo kocha.

Mówi się, że miłość niewolnika do Boga polega na wychwalaniu Go i na respekcie wobec Niego, zaś miłość Allaha do człowieka polega na miłosierdziu i wszechogarniającej trosce. Al-Qushayri powiedział: „Gdy miłość oznacza miłosierdzie, pragnienie zbliżenia i chwałę, to są to atrybuty istoty Allaha”. W innym miejscu będziemy roztrząsać sytuację, gdy niewolnik na drodze Boga miłuje cos innego. 

Al-„Irbad ibn Sarriyah przytaczał ostrzeżenie Proroka (sallallahu alayhi wa salam): „Musicie trzymać się mojej Sunny i sunny sprawiedliwych kalifów. Trzymajcie się jej całym sercem i strzeżcie się nowinek. Te nowinki to innowacje, a każda innowacja oznacza zejście z właściwej drogi”. Jabir zaś dodał” Każde zejście z właściwej drogi kończy się w ogniu”. (Muslim).

Abu Rafi’ przekazał, że prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Niech nikt nie pozostaje spokojnie w swoim łóżku, gdy słyszy moje napomnienia odnośnie do tego, co ja sam nakazałem lub tez zakazałem, by nie powiedział: „Nie wiem, wypełniam tylko to, co znajduje się w Księdze Allaha”. (Silny hadis, Asz-Szafi’i w Al-Umm, Abu Dawud, at-Tirmidhi i Ibn Majah).

Aisza powiedziała: „Wysłannik Allaha robił wszystko tak, by było to przykładem i ułatwieniem dla innych, ale niektórzy ludzie odmawiali postepowania za Jego przykładem. Gdy Prorok usłyszał o ty, wychwalał Allaha i powiedział: „Co myślicie o ludziach, którzy nie chcą roić tego, co ja robię? Na Boga, przewyższam ich wszystkich wiedzą o Allahu, a także w strachu przed Nim”. (Muslim i al-Buchari).

Przekazano słowa Proroka (sallallahu alayhi wa salam): „Koran jest trudny i skomplikowany dla każdego, kto go nienawidzi. Tak zostało postanowione. Ktokolwiek postępuje tak, jak ja mówię, kto to rozumie i zachowuje dla siebie, dla tego powinno się to stać jak Koran. Ktokolwiek uważa zarówno Koran, jak i moje słowa, za nieważne, traci życie na tym i na tamtym świecie. Moja Umma powinna przyjmować moje słowa, wypełniać moje nakazy i postępować według mojej Sunny. Ten, kto szanuje moje słowa, szanuje i Koran. Allah powiedział:  A to, co wam daje Posłaniec, to bierzcie”. (Abu-Shaykh, Ad-Daylami, Abu Nu’aym od al-Haakama ibn Umara, wers 59:7 z Koranu).

Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Ktokolwiek podąża za mną, należy do mnie, ktokolwiek odchodzi od mojej Sunny, do mnie nie należy”.

Abu Hureyra przekazał, że prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Najlepszą księgą jest Księga Allaha, najlepsza droga to droga Muhammada. Inne kwestie to innowacje”.

Abdullah ibn Amr ibn “As przekazał, ze Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: “Istnieją trzy rodzaje wiedzy, a pozostałe rodzaje wiedzy są zbędne: dokładnie zacytowany werset Koranu, dobrze udowodnioną Sunną oraz sprawiedliwy podział (spadku)”. (Abu Dawud i Ibn Majah)

Al-Hasan ibn al-Hasan przekazał, ze Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „ Lepiej zrobić coś małego, co znajduje się w Sunnie, niż coś wielkiego, co jest innowacją” (ad-Darimi).

Prorok (SAW) powiedział: „Allah wprowadzi do Ogrodu człowieka dlatego tylko, że ten podążał moją Sunną”

Abu Hureyra przekazał, że Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Ktoś, kto podąża moją Sunną, podczas gdy ludzie wokół niego są zepsuci, otrzyma nagrodę stu męczenników” (at-Tabarani)

Prorok powiedział: „Banu Israil podzielili się na około 72 sekty. Moja Umma podzieli się na 73 sekty. I wszystkie one, poza jedną, będą w Ogniu”. Spytali się: „Kim będą ci z tej jednej?”. Odpowiedział: „To będą ci, którzy kierować się będą tym, co robię ja i moi Towarzysze” (at-Tirmidhi).

‘Anas przekazał, że Prorok (SAW) powiedział: „Ktokolwiek ożywia Sunnę, ożywia i mnie. Ktokolwiek mnie ożywia, będzie ze mną w Raju” (al-Isbahani).

‘Amr ibn ‘Awf al-Muzani przekazał, ze Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział do Bilala al-Haritha: „Ktokolwiek ożywi cokolwiek z mojej Sunny, co umarło po mojej śmierci, otrzyma nagrodę równą nagrodzie tych wszystkich, kto będzie według niej postępował, bez umniejszenia ich własnej nagrody. Ktokolwiek wprowadzi jakąkolwiek innowację, która nie spodoba się Allahowi i Jego Prorokowi, otrzyma karę równą tej, która stanie się udziałem wszystkich, kto podąży za tą innowacją, nie umniejszając ich własnej kary” (at-Timridhi i Ibn Majah uważają ten hadis za prawdziwy).

 

Co zostało nam przekazane przez pierwsze pokolenia muzułmanów i ich Imamów o podążaniu ścieżką Sunny Proroka (SAW), przyjmowania Jego wskazówek i przykładu Jego życia?

Krewny Khalida ibn Asida spytał Abdullaha ibn Umara: Abu Abdurrahman, w Koranie znajdziemy wersety o modlitwie w domu i o modlitwie piątkowej, ale nie znajdziemy nic o modlitwie w podróży”. Ibn Umar powiedział: Droi bracie, Allah wysłał do nas Muhammada, gdy nic nie wiedzieliśmy. Naśladujemy to, co widzieliśmy, że On robił”. 

Umar ibn Abudlaziz powiedział: “Wysłannik Allaha przekazał nam Sunnę, a ludzie, którzy z nim żyli, przekazali nam swoją Sunnę. Uznając autorytet obu przekazów, uznajemy prawdziwość Księgi Allaha, podążając tą drogą, podporządkowujemy się Allahowi i wzmacniamy nasza wiarę. Nikt nie jest w prawie zmieniać Sunny, zaprzeczać jej albo przysłuchiwać się opiniom, które jej przeczą. Ktokolwiek nią podąża, znajduje się na drodze prawdy. Ktokolwiek ją stosuje, odniesie zwycięstwo. Ktokolwiek się jej sprzeciwia lub też podąża inną drogą, niż prawdziwie wierni, Allah się od niego odwróci i będzie się piekł w Piekle, co jest naprawdę nie do pozazdroszczenia” (por. Koran 4:115). 

Al-Hasan ibn Abuhassan powiedział: Małe działanie zgodnie z Sunną jest lepsze, niż wielkie działanie zgodnie z innowacjami”.

Ibn Shibab powiedział: Doszło do nas, że mądrzy ludzie powiedzieli: Podążanie drogą Sunny oznacza zbawienie”.

Umar ibn al-Khattab napisał do swoich namiestników, by studiowali Sunnę, prawo spadkowe oraz miejscowe języki: „ Gdy ludzie będą dyskutowali z wami, przytaczając argumenty z Koranu, pokonacie ich, cytując Sunnę. Ludzie znający Sunnę mają najlepsze poznanie Koranu”. 

Gdy Umar odmawiał modlitwę składającą się z dwóch rakatów w Dhul-Hulayfa (miejscowość na drodze ludzi podążających z Madiny, gdzie znajduje się punkt oznaczający wejście w okolice Mekki), powiedział: „Robię to, co widziałem, że robił Wysłannik Allaha”. 

Gdy Ali połączył pielgrzymkę umra i hadżdż, Osar powiedział mu: „Dlaczego to zrobiłeś, chociaż wiesz, że zakazałem innym tego robić?”. Ali odpowiedział: „Nie porzucę Sunny Wysłannika Allaha w zamian za czyjakolwiek opinię”.

Ali powiedział: „Nie jestem Prorokiem i nie otrzymałem Objawienia, ale działam według Księgi Allaha i Sunny Proroka Muhammada na tyle, na ile tylko jestem w siłach”. 

Ibn Masud mawiał: „Małe działanie na drodze Sunny jest lepsze, niż wielkie staranie na rzecz innowacji”.

Ibn Umar powiedział: „Modlitwa w czasie podróży składa się z dwóch rakatów. Ktokolwiek zaprzecza Sunnie, jest niewierzącym”.

Ubayy ibn Ka’b powiedział: „Trzeba podążać ścieżką Allaha i trzymać się Sunny. Żaden z ludzi, którzy znajdują się na ścieżce Allaha i Sunny, wspominają Allaha z oczami pełnymi łez ze strachu przed swoim Panem, nie zostanie przez Niego ukarany. Żaden z ludzi na całym świecie, który znajduje się na ścieżce Allaha i trzyma się Sunny, wspomina Allaha ze skórą pokrytą potem ze strachu przed swoim Panem, nie przypomina uschniętego drzewa z żółtymi liśćmi. Najmniejszy wysiłek na drodze Allaha i Sunny jest lepszy, niż największy wysiłek na drodze, która nie jest drogą Allaha i Sunny, na drodze innowacji. Należy uważać, by każde działanie – największe i najmniejsze – utrzymywało nas na drodze Allaha i Proroków wraz z Ich Sunną”.

Jeden z namiestników ‘Umara ibn Abdulaziza poskarżył się mu na złą sytuację i dużą ilość złodziei na podległym sobie terytorium. „Czy powinniśmy aresztować ich na podstawie tylko i wyłącznie podejrzeń, czy wstrzymać się do momentu, gdy mamy jasne i wyraźne dowody, jak mówi Sunna?”. ‘Umar odpowiedział: „Aresztujcie ich tylko i wyłącznie posiadając jasne i wyraźne dowody, jak mówi Sunna. Jeżeli prawda nie zawróci ich ze złej drogi, Allah tego nie zrobi”. 

‘Ata’ powiedział, że znaczenie słów Allaha (znaczenie): „A jeśli się sprzeczacie o coś między sobą, to przedstawcie to Bogu i Posłańcowi” polega na tym, by konsultować się z Księgą Allaha i z Sunną Jego Wysłannika, jeżeli w odniesieniu do czegokolwiek zaistniała rozbieżność zdań.

Asz-Szafi’i powiedział: „Sunna Wysłannika Allaha wymaga, by ją stosować”.

Gdy Umar spoglądnął na Czarny Kamień, powiedział: „Jestes tylko kamieniem, nie możesz nikomu ani pomóc, ani zaszkodzić. Jeżeli bym nie widział, że Wysłannik Allaha cie całuję, nigdy bym cie nie pocałował”. Po czym pocałował go.

Abdullaha ibn ‘Umara pewnego razu widziano, jak w pewnym miejscu wodził swoją wielbłądzicę wokół swojej osi – gdy go spytano, dlaczego tak robi, odpowiedział: „Nie wiem. Widziałem raz Wysłannika Allaha, jak tak robił, więc ja też tak robię”.

Abu ‘Uthman al-Hiri powiedział: Ktokolwiek uznaje nad sobą władzę Sunny, czy to w słowach, czy w czynach, przemawia zawsze z rozsądkiem. Ktokolwiek pozwala ponieść się emocjom, przemawia na rzecz innowacji”.

Sahl at-Tustari powiedział: Mamy trzy podstawy działalności naszej szkoły: podążanie za Prorokiem (sallallahu alayhi wa salam) w słowach i działaniach, spożywanie dozwolonych pokarmów oraz czystość każdej intencji w każdym działaniu”

W przekazach znajdziemy twierdzenie, ze słowa Allaha (znaczenie): „Kto pragnie potęgi – to potęga jest w całości u Boga. Do Niego wznosi się dobre słowo i czyn pobożny; On je wywyższa.” oznaczają podążanie za Wysłannikiem Allaha (sallallahu alayhi wa salam).

Przekazano, że Ahmad ibn Hanbal powiedział: „Pewnego dnia byłem z ludźmi, którzy rozebrali się do naga i weszli do wody. Przypomniałem sobie o następującym hadisie: „Ktokolwiek wierzy w Allaha i w Sąd ostateczny, powinien wchodzić do wody nie inaczej, jak z przepaską”. Nie rozebrałem się więc. Tej samej nocy śniło mi się, że ktoś do mnie powiedział: „Ahmadzie, Allah wybaczył Ci Twoje grzechy, bo postępowałeś zgodnie z Sunną, i uczynnił Cie imamem, którego śladem podążą inni.” Spytałem się: „Kim jesteś?” Odpowiedział: „Jestem Dżibrilem”.

 

Niebezpieczeństwo, jakie kryje się w nieposłuszeństwie.

Nieposłuszeństwo i zmienianie Sunny oznacza wejście na złą drogę i innowację. Allah zagroził za to najsroższymi karami.

Allah mówi (znaczenie): “Niech się mają na baczności ci, którzy sprzeciwiają się Jego rozkazowi; żeby nie dosięgła ich jakaś niedola albo żeby ich nie dosięgła kara bolesna.” (Koran, 24:63) oraz „A kto oddzieli się od Posłańca, mając jasną wiedzę o tym, jaka jest dla niego droga prosta, a postępuje inną drogą niż droga wiernych – to My obrócimy go ku temu, ku czemu on sam się zwrócił, i wystawimy go na spalenie w Gehennie.” (Koran, 4:114).

Abu Hureyra opowiadał, że pewnego razu Wysłannik Allaha (sallallahu alayhi wa salam) poszedł odwiedzić pewne mogiły i wówczas tak opisał swoją Ummę: „Niektórzy zostaną odprowadzeni od mojego Źródła, tak jak odprowadza się wielbłąda od wodopoju. Zawołam za nimi: „Przyjdźcie tutaj, przyjdźcie tutaj!”, ale zostanie mi powiedziane: „Oni wprowadzili zmiany po Tobie”. Wtedy powiem: „Odejdźcie! Odejdźcie!” (Muslim, Malik, Abu Dawud i an-Nasa’i).

‘Anas przekazał, że prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Nie należy do mnie nikt, komu nie podoba się moja Sunna”. (Muslim i al-Buchari).

Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: “Ktokolwiek doda do moich nakazów coś, co do nich nie należy, jest złoczyńcą”. (Muslim i al-Buchari).

Ibn Abi Rafi’ przekazał od swojego ojca, że prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Niech nikt nie pozostaje spokojnie w swoim łóżku, gdy słyszy moje napomnienia odnośnie do tego, co ja sam nakazałem lub tez zakazałem, by nie powiedział: „Nie wiem, wypełniam tylko to, co znajduje się w Księdze Allaha”. (Silny hadis, Asz-Szafi’i w Al-Umm, Abu Dawud, at-Tirmidhi i Ibn Majah). Dodał także jedną z wersji hadisu od al-MIqdama: „Jeśli Wysłannik Allaha uznał coś za zakazane, to jakby sam Allah uznał to za zakazane” (Abu Dawud, at-Tirmidhi i Ibn Majah).

Pewnego razu Prorokowi (sallallahu alayhi wa salam) przyniesiono tekst napisany na kości łopatkowej jakiegoś zwierzęcia. Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: „Ludzie są tak głupi, że nie podoba im się to, co ich Prorok im przyniósł, przedkładają kogoś innego nad swojego Proroka, wolą inne książki nad swoją Księgę”. I zostało objawione: „Czy im nie wystarczy, że zesłaliśmy tobie Księgę, która im jest recytowana?” (Koran, 29:51). (Abu Dawud, ad-Darimi, Ibn Jarir i inni).

Prorok (sallallahu alayhi wa salam) powiedział: “Kto jest w swojej mowie ekstremista, zostanie zniszczony”. (Muslim poprzez Ibn Mas’uda).

Abu Bakr as-Siddiq powiedział: „Nie zaniedbałem robienia niczego, co zwykł robić Wysłannik Allaha, bałem się bowiem, że zejdę z właściwej drogi, jeśli nie wypełnię jednego z Jego nakazów”.

---

Źródło

Tłumaczenie: Kudajbergen