Kult zmarłych, świętych

Podrozdział ten dotyczy jednego z rodzajów politeizmu (szirk) – kultu zmarłych, czci religijnej oddawanej zmarłym (nekrolatria), uwielbieniu, wznoszeniu suplikacji, próśb do zmarłych, wierze w ich moce – wstawiennictwa, udzielania błogosławieństw, pomocy; dotyczy również kultu patronów, świętych – zmarłych osób pobożnych, religijnych, uczonych; w kościołach chrześcijańskich – osób kanonizowanych, ogłoszonych po śmierci przez Kościół jako zbawione i mogące być przedmiotem kultu (np. święty Paweł), pod opiekę których oddaje się kraje, miasta, obiekty.

Kult zmarłych obejmuje również wszelkiego rodzaju praktyki nie ustanowione przez Allaha w Koranie, Proroka w sunnie (np. pielgrzymowanie do grobów) oraz wywodzące się z praktyk pogańskich (np. stypa – poczęstunek po pogrzebie, uczta pogrzebowa; która u ludów pierwotnych była ucztą obrzędową ku czci zmarłego).

Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) usilnie zwracał uwagę i przestrzegał przed postępowaniem i wierzeniami, które prowadzą do politeizmu i ustanawiają politeizm, min. zaliczał do nich nadmierne umiłowanie ludzi pobożnych, uczonych, które może prowadzić do oddawania im czci. Prorok powiedział: „Wystrzegajcie się nadmiaru, albowiem nadmiar doprowadził do upadku ludzi przed wami” [Ahmad] oraz „Nie wychwalajcie mnie nadmiernie, tak jak nadmiernie wychwalali Jezusa, syna Mariam, chrześcijanie. Ja jestem jedynie sługą, zatem nazywajcie mnie sługą Allaha i Jego Wysłannikiem”.

Aisza powiedziała: „Kiedy Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zachorował, zakrył twarz kawałkiem czarnego materiału, a kiedy nie mógł oddychać, odkrył twarz i powiedział: „Przeklęci niech będą żydzi i chrześcijanie, którzy obrali groby swoich proroków za miejsca czci”. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział tak, albowiem żydzi i chrześcijanie zaczęli nadmierną atencją obdarzać groby proroków i świętych, a to doprowadziło do tego, że zaczęli się do nich modlić i wznosić prośby (min. o wstawiennictwo). Prorok tymi słowy ostrzegał przed tym, co uczynili. W przeciwnym razie nakazałby, aby wzniesiono jego grób, lecz – obawiał się, że zostanie obrany za meczet”. [Buchari, Muslim]

Suplikacja i jej rodzaje

Suplikacje (prośby, błagania) dzielimy na dwa rodzaje: suplikacje będące formą czci – takie jak modlitwa, post i inne akty kultu; oraz suplikacje – zwykłe prośby.

Suplikacje będące formą czci tzn. modlitwa, post i inne akty kultu: człowiek, który pości lub modli się, wznosi ciche suplikacje do Allaha o wybaczenie, ochronę przed Jego karą i obdarzenie Łaską. Dowodem na to są słowa Allaha (Subhanahu wa Ta’ala):

[Koran 40:60] {I powiedział wasz Pan: Wzywajcie Mnie (tzn. wierzcie w Moją Jedność i Jedyność – tawhid) i proście mnie o wszystko, Ja odpowiem na wasze (prośby, wezwania). Zaprawdę, ci, którzy lekceważą Moją cześć (tzn. nie wnoszą do Mnie próśb, nie wierzą w tawhid), oni zaprawdę wejdą do Piekła w poniżeniu}.

 Allah zatem ustanowił suplikację – aktem czci, zaś ludzie, którzy dedykują jakikolwiek akt czci komukolwiek (bądź czemukolwiek) innemu niż Allahowi, popełniają akt niewiary, który wyklucza ich z islamu (apostazja). Jeśli człowiek kłania się lub bije pokłony komukolwiek/czemukolwiek w celu wielbienia (oddawania czci, kultu), tak samo jak gloryfikuje się Allaha poprzez skłony i bicie pokłonów, jest on politeistą który odstępuje od islamu (apostata). To właśnie dlatego Prorok zabronił kłaniania się napotykanym ludziom, w celu eliminacji sposobów, które prowadzić mogą do politeizmu. Kiedy zapytano Proroka o to, jak powinien witać się mężczyzna z mężczyzną, czy należy się kłaniać, Prorok odpowiedział: „Nie, kłanianie się podczas powitania, jak mogą względem was postępować ludzie nie posiadający wiedzy, jest błędem i waszym obowiązkiem jest na to zwracać uwagę, i zabraniać takiego postępowania”.

Suplikacje – prośby: jeśli osoba, do której zwraca się prośbę znajduje się wśród żyjących, i w jej mocy jest uczynić to, o co jest proszona, wówczas nie jest toszirk; na przykład prośba: „Proszę, podaj mi wodę!” – kierowana do osoby, która jest w stanie to uczynić. Prorok powiedział: „Przyjmijcie zaproszenie tego, kto zaprasza was na przyjęcie”. [Buchari, Muslim] Allah mówi:

[Koran 4:8] {A kiedy krewni i sieroty i biedacy są obecni podczas podziału, dajcie im z majątku}.

Zatem jeśli biedak wyciągnie rękę i poprosi „Wspomóż mnie”, wówczas jest to dozwolone, tak jak Allah mówi: {Dajcie im z majątku.}

Niestety, są ludzie, którzy wierzą, że zmarli, mieszkańcy grobów, których ciała znajdują się pod ziemią lub uległy rozkładowi, mogą im pomóc, zapobiec złu, szkodzie, itp. Takie wierzenia i praktyki, oby Allah nas przed nimi uchronił, są formą dużego szirk i wykluczają takich ludzi z kręgu islamu. Twierdzenie i nauczanie, że takie wierzenia i praktyki mogą mieć miejsce i są zasadne jest rzeczą gorszą, niż twierdzenie, że spożywanie alkoholu, cudzołóstwo są dozwolone – albowiem są potwierdzeniem braku wiary (niewiarę), a nie potwierdzeniem grzechu. Prosimy Allaha, aby poprawił stan naszej ummy.

Suplikacje za zmarłych do Allaha

Jest to bardzo ważna kwestia i wymaga szczegółowej odpowiedzi z pomocą Najwyższego, Wszechmocnego Allaha. Należy zaznaczyć, że są dwie grupy zmarłych.

Pierwsza to ludzie, którzy umarli jako muzułmanie, których inny ludzie chwalą (dobrze się o nich wyrażają, lecz nie „wychwalają” w sensie oddawania czci, kultu – przyp. tłum.). Wolno nam mieć nadzieję, że tacy ludzie zasłużyli na dobro w życiu przyszłym. Aczkolwiek ci zmarli nadal potrzebują suplikacji swoich żyjących braci w islamie do Allaha, o przebaczenie dla nich i miłosierdzie Allaha. Dotyczą ich słowa Allaha (Subhanahu wa Ta’ala):

[Koran 59:10] {A ci, którzy przyszli po nich, powiedzieli: „Panie nasz! Wybacz nam i naszym braciom, którzy poprzedzili nas w wierze, i nie umieszczaj w naszych sercach nienawiści wobec tych, którzy uwierzyli. Panie nasz! Zaprawdę jesteś pełen Łaski, Najbardziej Miłosierny!}

Należy zaznaczyć, że żaden zmarły nie jest w stanie pomóc, czy to innym, czy samemu sobie; nie może również nikomu zaszkodzić.

Druga grupa to zmarli, wśród uczynków których, znajdują się takie, które spowodowały wykluczenie ich z islamu, na przykład twierdzenie posiadania wiedzy o tym, co niewidzialne, wiedzy o przyszłości, mocy uzdrawiania chorych i leczenie ich metodami nie znajdującymi podstaw w islamie bądź będących w całkowitej z nim sprzeczności. Za takich ludzi nie wolno wznosić suplikacji, albowiem zmarli jako niewierni.

[Koran 9:113-114] {Nie jest właściwym dla Proroka i tych, którzy wierzą, prosić Allaha o przebaczenie dla muszrikun (politeistów, bałwochwalców, pogan, niewierzących w Jedynego Allaha), nawet jeśli są oni krewnymi, po tym, jak zostało im wyjaśnione, że są oni mieszkańcami Ognia (ponieważ zmarli w stanie niewiary). Zaś inwokacje Abrahama (do Allaha) o przebaczenie dla jego ojca miały miejsce jedynie dlatego, że złożył on (Abraham) jemu (swemu ojcu) obietnicę. Lecz kiedy zostało mu wyjaśnione, że jest on (jego ojciec) nieprzyjacielem Allaha, odciął się on (Abraham) od niego (ojca). Zaprawdę, Abraham był awwah (tym, który wznosi do Allaha suplikacje z pokorą, wychwala Go i wspomina Go często) i wspaniałomyślnym.} [Tafsir Al-Qurtubi]

 Wznoszenie modlitw i suplikacji do zmarłych. Oddawanie czci Allahowi i Jego stworzeniu, np. świętym pod postacią idoli, zmarłych itp.

Bałwochwalczy Arabowie przed islamem należeli do tej kategorii, albowiem modlili się do Allaha jedynie w momentach trudnych, naglących potrzebach, oddając jednocześnie cześć innym bożkom w czasach spokojnych. Allah (Subhanahu wa Ta’ala) opisał ich w Koranie słowami:

[Koran 29:65] {A kiedy wyruszają na statku, wzywają Allaha, oczyszczając swoją wiarę jedynie dla Niego; lecz kiedy On przywodzi ich bezpiecznie na ląd, zważcie, oddają cześć ich czci innym.}

Określa się ich mianem muszrikun (politeiści, ludzie, którzy dodają lub przypisują partnerów Allahowi), nawet mimo tego, że wznoszą do Allaha (Subhanahu wa Ta’ala) suplikacje (np. bojąc się zatonąć na morzu), ponieważ nie są stali w monoteizmie i powracają do politeizmu kiedy, Allah wysłuchał ich próśb. Allah określił ich mianem kafirun (niewierni).

Podobnie postępują dzisiaj niektórzy muzułmanie, zawierzając, ufając i pokładając nadzieję w zmarłych świętych, prosząc ich o to, co dać może jedynie Allah. Zapominają oni o wszechmocy Stwórcy, który powołał tych ludzi do życia i bez Którego Mocy i Woli nigdy by nie istnieli.

Zmarli nie posiadają żadnych mocy, nie są w stanie usłyszeć tych, którzy wznoszą do nich prośby, albowiem Allah stwierdził:

[Koran 35:13,14] {A ci, których oni wzywają lub do których wznoszą prośby, zamiast do Niego, nie posiadają nawet qitmir (cienka osłonka pestki daktyla). Ci, których wzywacie, nie słyszą waszych próśb, a gdyby mogli was usłyszeć, nie byliby w stanie ich spełnić. A w Dniu Zmartwychwstania oni wyprą się waszej czci. I nikt nie powiadomi cię, (Muhammadzie) tak jak On, Który jest Wszechwiedzącym}

Werset ten wyjaśnia jednoznacznie, że zmarli nie mogą usłyszeć tych, którzy ich wzywają, a takie praktyki są głównym grzechem szirk. Niektórzy ludzie, mogą twierdzić: „My nie wierzymy, że ci święci i ludzie pobożni mają moc pomagania lub szkodzenia. My jedynie prosimy ich o wstawiennictwo w naszym imieniu u Allaha, abyśmy poprzez nich zbliżyli się do Allaha”. Na takie stwierdzenie, można jedynie odpowiedzieć, że bałwochwalcy przed islamem podzielali podobne poglądy (wierzenia); wspomina o tym Allah w Koranie:

[10:18] {Oni czczą poza Allahem, to, co im nie zaszkodzi i nie przynosi korzyści. Oni mówią: „To nasi orędownicy u Allaha”. Powiedz: „Czy wy potraficie powiadomić Allaha o czymś, czego On nie zna w niebiosach i czego On nie zna na ziemi?” Wychwalony i Wywyższony jest On ponad wszystko to, co Jemu dodają jako Jego współtowarzyszy!}

Werset ten wyraźnie wyjaśnia i udowadnia, że ten, kto oddaje cześć (modlitwy, wierzy w moce nadprzyrodzone stworzenia) i wznosi do niego prośby/suplikacje jest on politeistą, nawet jeśli wierzy, że stworzenia te nie są w stanie mu zaszkodzić ani pomóc, lecz są jedynie pośrednikami, orędownikami. Allah powiedział odnośnie bałwochwalców, politeistów:

[Koran 39:3] {Zaś ci, którzy biorą sobie aulija (opiekunów i pomocników) poza Nim (mówią): „My jedynie oddajemy im cześć, aby nas przybliżyli do Allaha”. Zaprawdę, Allah osądzi ich stosownie do tego, w czym się różnili. Zaprawdę, Allah nie obdarza tego, kto jest kłamcą i niewiernym.}

Werset ten wyjaśnia i udowadnia niewiarę tych, którzy zwracają się do innych poza Allahem z intencją przybliżenia się do Allaha. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Albowiem suplikacja jest formą czci”. [Tirmidhi]

 Czy zmarli mogą odpowiadać na suplikacje i spełniać prośby?

Zmarli nie są w stanie nikomu pomóc ani zaszkodzić, nie wolno też nikomu polegać na nich lub wiązać z nimi nadziei. […] Pragnę ostrzec wszystkich przed poleganiem na kimkolwiek innym poza Allahem, Wszechmocnym, Najsilniejszym, Najwyższym, w Którego Dłoni spoczywa Zwierzchnictwo nad niebiosami i ziemią, i do Którego wszystko powróci. Nikt nie odpowiada na suplikacje uciskanego, poszkodowanego poza Allahem, i nikt nie jest w stanie usunąć zła poza Allahem; mówi On:

[Koran 16:53] {I wszystkie błogosławieństwa i dobre rzeczy, które posiadacie są od Allaha. Potem, kiedy dotyka was nieszczęście, do Niego wznosicie głośno prośby o pomoc.}

Radzę również nie naśladować nikogo w kwestiach religijnych poza Wysłannikiem Allaha, zgodnie ze słowami Allaha, Najwyższego:

[Koran 33:21] {Zaprawdę w Wysłanniku Allaha (Muhammadzie) macie dobry przykład do naśladownictwa, dla tego, kto myśli o (spotkaniu z) Allahem i Dniu Ostatnim, i wspomina Allaha często.}

[Koran 3:31] {Powiedz (Muhamadzie ludziom): „Jeśli (naprawdę) miłujecie Allaha, naśladujcie mnie (tzn. przyjmijcie islam, postępujcie w zgodnie z Koranem i sunną), Allah będzie was miłował”.}

[…] Należy pamiętać, że Allah może sprawdzać człowieka. Człowiek może polegać na zmarłym (dosł. grobie), wznosić do niego suplikacje, gromadzić ziemię, pył z grobu – wierząc w jego błogosławione działanie i może otrzymać to, o co prosi. Aczkolwiek – jest to próba od Allaha dla człowieka, ponieważ wiemy, że grób/zmarły nie odpowiada na suplikacje, a ziemia z grobu nie ma mocy usuwania rzeczy złych, szkodliwych, ze względu na słowa Allaha:

[Koran 46:5-6] {Któż zbłądził bardziej, niż ten, kto wzywa poza Allahem tych, którzy nie są w stanie mu odpowiedzieć aż do Dnia Zmartwychwstania; którzy nie są (nawet) świadomi próśb (wznoszonych) do nich? A kiedy ludzie zostaną zgromadzeni (w Dniu Zmartwychwstania), oni (ci, których wzywali poza Allahem) będą ich wrogami i wyprą się ich kultu (czci).}

[Koran 16:20-21] {Ci, których oni wzywają poza Allahem, nie stworzyli niczego, lecz sami zostali stworzeni. (Oni są) zmarłymi, a nie – żyjącymi i nie wiedzą oni, kiedy zostaną wskrzeszeni.}

Wersetów, które znaczą to samo jest bardzo wiele i udowadniają one, że każdy, do kogo wznosi się suplikacje poza Allahem, nie odpowie na nie, nie pomoże temu, kto do niego prośby wznosi. Aczkolwiek to, o co się prosi, może zostać spełnione (przez Allaha) – jako test od Allaha. Twierdzi się zatem, że człowiek taki otrzymał to, o co prosił, ze względu na to, że prosił; a nie – „otrzymał to, o co prosił, bo prosił zmarłego”. […]

Na przykład Allah wypróbowywał Towarzyszy Proroka, kiedy nie wolno im było polować, ponieważ byli w stanie ihram, a zwierzyna była w ich zasięgu, jednak nie odważyli się jej tknąć. Allah mówi: [Koran 5:94] {Wy, którzy wierzycie! Allah z pewnością będzie was wypróbowywał czymś (w rodzaju) zwierzyny, która jest w obrębie zasięgu waszych dłoni i waszych włóczni, tak Allah może sprawdzać tego, kto obawia się Go skrycie. Zaś tego, kto potem posunie się za daleko, czeka bolesna kara.}

Zwierzyna była w ich zasięgu, mogli dosięgnąć jej rękoma i włóczniami, było to bardzo proste, aczkolwiek nawet nie spróbowali tego uczynić. Podobnie, jeśli środki, sposoby zrobienia czegoś zabronionego zostały udostępnione człowiekowi, musi on obawiać się Allaha i nie podejmować się robienia rzeczy zakazanej, i powinien wiedzieć, że łatwy dostęp do środków umożliwiających wykonanie jej jest próbą i testem i musi powstrzymać się przed tym i zachować cierpliwość, ponieważ dobry koniec jest tylko dla pobożnych.

Wiara w moce zmarłych, błogosławieństwa, wstawiennictwo, pomoc

Wiara w to, że zmarli mogą udzielać żyjącym błogosławieństw, jest niezgodna z zasadami islamu i jest politeizmem. Jest tak, ponieważ wierzenia takie zakładają, że stworzenie, którego Allah (Subhanahu wa Ta’ala) nie obdarzył żadną mocą, ma moc sprawczą. Pobożni Salaf nie pielgrzymowali do grobów, nie wznosili do zmarłych suplikacji, a więc i z tego punktu widzenia są to innowacje. Jeśli osoba, która prosi o błogosławieństwo wierzy, że zmarły jest w stanie uchronić od zła lub zapewnić korzyści i wznosi do niego o to prośby, dopuszcza się większego politeizmu. Również większym politeizmem jest oddawanie czci mieszkańcom grobów – czy to poprzez kłanianie się im, bicie pokłonów przed nimi, składanie ofiar w intencji zbliżenia do zmarłych, wielbienie ich (kult). Allah mówi:

[Koran 23:117] {A kto wzywa obok Allaha innego boga, nie mając na jego istnienie żadnego dowodu, ten musi zdać rachunek u swego Pana. Zaprawdę, kafirun (niewierni) nie będą szczęśliwi.}

[Koran 18:110] {Przeto kto się spodziewa spotkać swego Pana, niech pełni pobożne dzieła i niech nie dodaje żadnego współtowarzysza, kiedy oddaje cześć swemu Panu.}

Politeista, który popełnia większy szirk, jest niewiernym, który odstępuje od islamu (apostazja), zamieszka na wieczność w Ogniu. Wstęp do Raju został mu zabroniony, zgodnie ze słowami Allaha:

[Koran 5:72] {Oto, zaprawdę kto dodaje Allahowi współtowarzyszy, temu Allah zabronił wejścia do Ogrodu (Raju)! Jego miejscem schronienia będzie Ogień. A zalimun (niesprawiedliwi, politeiści i złoczyńcy) nie będą mieli żadnych pomocników.}

 

Wznoszenie grobów nad poziomem ziemi i budowa nagrobków, pomników

Do wielu praktyk i zachowań, przed którymi Prorok usilnie ostrzegał, albowiem prowadzić mogą do politeizmu, zalicza się wygląd oraz wizytowanie – zachowania muzułmanina podczas odwiedzin grobów – miejsc, w których chowa się zmarłych. W islamie zostały odnośnie tych dwóch kwestii ustanowione specjalne regulacje mające na celu wyeliminowanie oddawania czci zmarłym, jak również przywiązywania nadmiernej wagi do miejsca pochówku, albowiem może to przekształcić się w kult zmarłych, który jest politeizmem – dodawaniem towarzyszy Allahowi we czci. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Panie mój! Oby mój grób nigdy nie stał się przedmiotem czci. Gniew Allaha skierowany jest ku tym, którzy biorą groby ich świętych, za meczety”. [Malik, Muwatta]

Grób to miejsce, w którym chowa się zmarłego; w islamie dół wykopany w ziemi. Nagrobek to pomnik, płyta, tablica z napisami umieszczona na grobie zmarłego na cmentarzu lub w kościele, poświęcone pamięci zmarłego; zaś tumba to kamienny grobowiec w formie skrzyni przykrytej płytą, przeważnie z rzeźbionym wizerunkiem zmarłego. Wznoszenie nagrobków, pomników, tumb na grobach jest w islamie zabronione.

(…) Wznoszenie jakichkolwiek budowli na grobach, nad grobami jest w islamie zabronione. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zabronił tego ze względu na gloryfikację (uwielbienie, umiłowanie, itp.) mieszkańców grobów, która obejmuje budowę pomników, stawianie nagrobków ku ich pamięci, czci i prowadzi do kultu mieszkańców grobów, oddawania im czci (inaczej: bóstwa) poza Allahem. Dzieje się tak w wielu budowlach, które zostały wzniesione na grobach; ludzie zaczęli czynić z mieszkańców grobów wspólników Allaha poprzez wznoszenie do nich suplikacji, próśb, modlitw. Wznoszenie próśb do mieszkańców grobów (niezależnie od ‚przedmiotu, celu i przyczyny prośby’- przyp. tłum.) i wiara, że mogą oni udzielić żyjącym pomocy – jest większym politeizmem i odstąpieniem od islamu (apostazją). Allah jest Jedynym Bogiem i Jedynie Jemu przynależne są wszelkie formy czci (modlitwy, prośby, pokłony, pielgrzymka, post, itp.) (…). [Szeich Muhammad bin Salih al-Uthaimjjin; „Fatawa arkan al-islam]

Ali bin Abi Talib powiedział do Abu Al-Hadżdżadż Al-Asadi: „Czy mam powierzyć ci obowiązek, który nałożył na mnie Prorok? Zniszcz każdego bożka i/lub posąg i zrównaj z ziemią każdy wzniesiony nagrobek”. [Muslim]

Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Zabraniajcie murowania grobów, siedzenia na nich, wznoszenia na nich pomników lub umieszczania w budynkach”. [Muslim]

 

Budowa meczetów i modlitwa na grobach

Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Uważajcie, ci, którzy byli przed wami, wzięli groby swoich proroków za miejsca czci. Uważajcie! Nigdy nie czyńcie z grobów meczetów. Zabraniam wam tego”. [Muslim]

Czynienie lub obieranie grobów za meczety oznacza modlenie się w ich kierunku (na/przy grobach), nawet jeśli w okolicy nie ma wybudowanego meczetu, albowiem każde miejsce, w którym odprawia się modlitwy, jest meczetem (arab.masdżid). Prorok powiedział: „Ziemia została dla mnie uczyniona miejscem modlitwy i środkiem oczyszczenia”.

Jeśli modlitwa przy grobie została zabroniona, a zatem dotyczy to również meczetu, który został wybudowany na jego miejscu. Wielu ludzi dzisiaj łamie te zakazy i popełnia to, przed czym ostrzegał Prorok, i ostatecznie popada w politeizm. Buduje się meczety na grobach, wznosi grobowce, tumby, w celach odwiedzin, praktykuje wiele rytuałów, które są dużym politeizmem np. odprawiając modlitwy do zmarłych, wznosząc do nich prośby (min. o wstawiennictwo), składając wobec nich zobowiązania, ofiary itp.

Ibn Al-Qajjim powiedział: „To, na co zezwolił Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) odnośnie odwiedzin na cmentarzu (grobach) to wspominanie o Życiu Przyszłym, wznoszenie do Allaha próśb za zmarłych, aby Allah im przebaczył, był dla nich miłosierny, uchronił ich od kary. W takiej sytuacji, odwiedzający wyświadcza przysługę sobie i zmarłemu. Aczkolwiek współcześni politeiści czynią inaczej – wznoszą prośby do zmarłych zamiast do Allaha, proszą ich o spełnienie próśb, błogosławieństwa, pomoc. Czyniąc tak, w rzeczywistości krzywdzą siebie i zmarłych, pozbawiając ich suplikacji za zmarłych – zalegalizowanych przez Stwórcę – próśb do Allaha o miłosierdzie dla nich”. [Ibn al-Qajjim, „Ighathat al-Lahfan”, tom I, str. 214, 215, 217]

 

Potępienie człowieka, który oddaje cześć Allahowi na grobach i człowieka, który oddaje cześć zmarłemu

Aisza przekazała: „Umm Salamah powiedziała Prorokowi Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), że widziała w Abisynii kościół pełen wizerunków i rzeźb (figur). Prorok powiedział: „Są to najgorsi z ludzi: kiedy umiera pobożny człowiek w ich społeczności, budują na jego grobie kościół (świątynię) i umieszczają w niej jego różne wizerunki. Łączą oni dwa zła: oddawanie czci na grobach i tworzenie wizerunków”. [Sahih]

Aisza przekazała od Umm Salamy, że kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zachorował, zakrył twarz kawałkiem czarnego materiału, a kiedy nie mógł oddychać, odkrył twarz i powiedział: „Przeklęci niech będą żydzi i chrześcijanie, którzy obrali groby swoich proroków za miejsca czci. Nie naśladujcie ich”. Hadis ten wyjaśnia dlaczego nie wzniesiono nigdy grobu Proroka ponad ziemią, albowiem zachodziła obawa, że mógłby być obrany za meczet”. [Sahih]

Dżundub Ibn Abdullah usłyszał, jak pięć dni przed śmiercią Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) mówił: „Oświadczam, biorąc Allaha za świadka, że nie wziąłem sobie żadnego z was za khalil (bardzo bliski przyjaciel). Allah wybrał mnie za Swojego khalil, tak jak wybrał On Abrahama. Jeśli miałbym to zrobić, moim khalil byłby Abu Bakr. Wasi przodkowie obierali groby ich proroków za miejsca czci. Ja zabraniam wam ich naśladować”. [Muslim]

Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zatem zabronił takich praktyk i potępił ludzi, którzy im się oddawali. Odprawianie modlitw na grobach jest zatem z tym równoznaczne, nawet jeśli obok grobu nie wybudowano meczetu. Oznaczają to słowa: „Zachodziła obawa, że mógłby być obrany za meczet”.

Podróżowanie, pielgrzymka w intencji odwiedzin grobu.

Podróżowanie w celu (w intencji) odwiedzin grobów – niezależnie od tego czyj to jest grób – nie jest dozwolone, albowiem Prorok powiedział: „Nie siodłajcie waszych wierzchowców, chyba że w celu odwiedzin trzech Meczetów: Świętego Meczetu (w Mekce), tego oto, mojego Meczetu i meczetu al-Aqsa (w Jerozolimie)”. [Buchari, Muslim]

Oznacza to, że nie należy wyruszać do innego miejsca na świecie z intencją oddawania w nim kultu/czci, ponieważ miejscami, do których się podróżuje (w celu odprawiania w nich kultu religijnego/ oddawania czci Allahowi) są trzy meczety. Zatem nie należy podróżować z intencją nawet odwiedzin grobu Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim); należy podróżować z intencją kultu (odprawiania modlitw) w jego Meczecie. […]

 

Podsumowanie. Uczony Ibn Al-Qajjim powiedział: „Ten, kto porówna praktykę Wysłannika, jego nakazy, zakazy odnośnie grobów, praktykę Towarzyszy – z rytuałami, które praktykują dzisiaj ludzie, ujrzy, że te dwie rzeczy stoją ze sobą w sprzeczności i nie dają się pogodzić. Wysłannik Allaha zabronił wykonywania modlitw przed grobami, a ludzie dzisiaj to czynią. Zabronił budowania meczetów na grobach (wokół grobów, włączania grobów w obręb meczetu) i nazywania ich miejscem rytualnych odwiedzin, w odróżnieniu do domów Allaha. Zabronił palenia świeczek na grobach, a ludzie dzisiaj tak czynią i w tym celu dokonują zbiórek pieniędzy. Zabronił czynienia z grobowców miejsc rytualnych celebracji, a ludzie tak postępują, tak samo jak celebrują ‚id (święta) lub nawet bardziej. Nakazał równanie grobów z ziemią, zgodnie z hadisem, w którym Ali powiedział do Abu Al-Hadżdżadż Al-Asadi: „Czy mam powierzyć ci obowiązek, który nałożył na mnie Prorok? Zniszcz każdego idola lub posąg i zrównaj z ziemią każdy wzniesiony nagrobek”. [Muslim]

Prorok zabronił wznoszenia nagrobków, siedzenia na grobach, wznoszenia na nich pomników lub włączania ich do budynków. Abu Thumamah b. Szufaj przekazał: „Byliśmy z Fudalah b. Ubaid w Rhodos, kiedy mężczyzna z naszej grupy umarł i Fudalah nakazał, aby zrównać jego grób z ziemią i powiedział: „Słyszałem, jak Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nakazał równać groby” – zaś ludzie dzisiaj postępują zupełnie inaczej, niż nakazują te dwa hadisy, wznoszą grobowce na miejscach pochówku, wielkie niczym domy, budują na nich świątynie”. Ibn Al-Qajjim powiedział: „Przeanalizujcie tą ogromną sprzeczność między tym, co nakazał Prorok i celem, jaki przyświecał zakazowi takich praktyk, a tym, na co zezwalają dzisiaj ludzie i jakie są ich intencje”.

Składanie jakichkolwiek ofiar bądź wznoszenie modlitw do zmarłych jest dużym politeizmem, ponieważ sprzeczne jest to z naukami Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) odnośnie grobów, które zabraniały wznoszenia nagrobków (i wznoszenia grobów ponad poziom ziemi), budowania wokół nich (na nich) meczetów. Ponieważ meczety, świątynie i grobowce są konstruowane na grobach, ludzie, którzy nie posiadają wiedzy, myślą, że pochowani tam ludzie mogą im pomóc lub zaszkodzić, zaspokajać potrzeby. Konsekwentnie, składają im ofiary ze zwierząt, pożywienia, czynią wobec nich zobowiązania – pokładając w nich nadzieję, oddając się pod ich opiekę – a takie wierzenia i formy kultu należne są tylko Allahowi. W ten sposób zmarli stają się ‚bożkami, idolami’, a ludzie popełniają bałwochwalstwo i popadają w politeizm.

Źródło