Omar, Al Farook

Bismillahi Ar Rahmani Ar Rahim

Gdy wrogowie Islamu usłyszeliby imię Omara (radi Allahu anhu), ich kolana by drżały. Gdyby Szatan widział Omara (radi Allahu anhu),idącego ulicą, chciałby skręcić w drugą stronę. Nawet znajomi Omara (radi Allahu anhu) czasami czuli się w jego obecności zastraszeni i bali się jego gniewu. Jednak, ten człowiek siły i mocy, płakał łatwo i miał miękkie i współczujące serce. Omar (radi Allahu anhu) był pokorny, nie będąc słabym. Omar (radi Allahu anhu) łączył dwie przeciwstawne cechy charakteru które uczyniły go unikalnym wśród mężczyzn znajdujących się wokół Proroka Muhammeda (pokój z Nim). Ścieżka Omara (radi Allahu anhu) do prawdy zaczęła się od gwałtownej nienawiści Muhammeda (pokój z Nim) i religii Islamu, ale nienawiść szybko zamieniła się w ostrą miłości. Omar ibn al Khattab (radi Allahu anhu) wzmocnił Islam.

Omar (radi Allahu anhu) należał do klasy średniej, ani bogatej, ani biednej,do klanu Adi, części plemienia Quraish. Miał trudne dzieciństwo, jego ojciec był znany jako ostry człowiek, który kazał pracować synowi do wyczerpania i bił go, gdy uważał to za konieczne. Mimo tego uważa się, że Omar (radi Allahu anhu) był piśmienny, co było rzadką umiejętnością w przed Islamskiej Arabii. Urodzony około 11 lat po Muhammedzie (pokój z Nim), Omar (radi Allahu anhu) był stosunkowo jasnej karnacji chłopcem, który wyrósł na wysokiego, dobrze zbudowanego, muskularnego mężczyznę znanego ze swojej ostrej postawy i umiejętności zapaśniczych.

Omar (radi Allahu anhu) rozpoczął swoje życie pracując jako pasterz dla swojego ojca i ciotki, płacono mu niewielką pensję, często tylko kilka garści daktyli po pełnym dniu pracy. Uzupełniał swoje dochody poprzez angażowanie się w zawodach zapaśniczych ale kiedy wyrósł na mężczyznę, stał się odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą i szanowanym biznesmen. Omar (radi Allahu anhu) był znany jako człowiek siły. Jego postawa nosząca oznakę wytrzymałości i jego głos był głośny i władczy. Podczas gdy nauki Muhammeda (pokój z Nim) stawały się problemem dla ludzi z Mekki, Omar (radi Allahu anhu) oglaszał swoją nienawiść do Islamu otwarcie i wziął udział w przemocy i torturach wielu słabszych nawróconych na Islam.

Dwóch Omarów

Chociaż nie jest znany z imienia Omara (radi Allahu anhu), był kolejny mocny, zdecydowany człowiek przeciwny Islamowi. Był to człowiek, pierwotnie znany jako Abu Hakim (ojciec mądrości), ale historia pamięta go jako Abu Jahl (ojciec ignorancji), zdeklarowany wróg Islamu. Prorok Muhammed, niech miłosierdzie i błogosławieństwo Allah będzie z nim, dał mu imię Abu Jahl oznaczający jego całkowitą ignorancję w nie uznaniu prawdy o Islamie. Tradycyja pokazuje, że Prorok Muhammed (pokój z Nim) pewnego razu podniósł ręce w błagalnym geście i prosił Allah, by wzmocnił Islam przez któregokolwiek z dwóch Omarów, tego którego ukochał najbardziej. Dla wrogów Islamu i towarzyszy Proroka Muhammeda (pokój z Nim) Omara ibn al Khattab (radi Allahu anhu) nawrócenie na Islam było nie do pomyślenia.

Nienawiść Omara (radi Allahu anhu) do Islamu była tak silna, że zgłosił się na ochotnika, by zabić Proroka Muhammeda (pokój z Nim). Bez sekundy wahania kroczył ulicami Mekki z intencą dobycia miecza i zakończenia życia Proroka Allah. Jeden z mężczyzn Mekki, którzy był potajemnie Muzułmaninem zobaczył minę Omara (radi Allahu anhu) i od razu wiedział, że jego ukochany Prorok (pokój z Nim) był w niebezpieczeństwie. Bez strachu o siebie, zbliżył się do Omara (radi Allahu anhu) i zapytał go, dokąd idzie tak szybko. Omar (radi Allahu anhu)odpowiedział, że idzie „do człowieka, który rozdarł naszych ludzi, przeklął naszych bogów i uczynił z nas głupców”, i powiedział: „Mam zamiar go zabić”.

Młody mężczyzna Muzułmanin o imieniu Nu’aim poczuł przerażenie w sercu i starał się zaangażować Omara (radi Allahu anhu) w dyskusji, aby zrezygnował, ale Omar (radi Allahu anhu) miał intencję w sprawie wypełnienia swojej misji i nadal kroczył wzdłuż ulicy. Nu’aim niechętnie wypowiedział słowa, które poprowadziły Omara (radi Allahu anhu) do Islamu. On powiedział: „dlaczego nie możesz zająć się swoim własnym domem najpierw”. Omar (radi Allahu anhu) zatrzymał się i zapytał go, co miał na myśli mówiąc te słowa. Ukochana siostra Omara (radi Allahu anhu) i jej mąż potajemnie przyjęli Islam i Nu’aim ujawnił swoją tajemnicę, w celu ratowania życia Proroka Muhammeda (pokój z Nim).

Omar (radi Allahu anhu) natychmiast zawrócił i ruszył z determinacją w kierunku domu swojej siostry. Gdy zbliżył się, usłyszał odgłos recytowanego Koranu. Zapukał do drzwi. Wewnątrz mieszkańcy starali się ukryć swoje egzemplarze Koranu, ale Omar (radi Allahu anhu) wszedł i zażądał, aby powiedzieć mu, co to za dźwięk „buczenia” słyszal. Siostra Omara (radi Allahu anhu) odpowiedziała, że to nie było nic takiego, tylko dźwięk ich rozmowy, ale Omar (radi Allahu anhu) wiedział że to dźwięk Koranu i zapytał groźnie:„Czy jesteście Muzułmanami?” Szwagier Omara (radi Allahu anhu) odpowiedział twierdząco, po czym Omar (radi Allahu anhu) padł na niego, rzucając go na ziemię. Siostra Omara (radi Allahu anhu) próbowała bronić męża i w tym starciu Omar (radi Allahu anhu) uderzył ją w twarz, pozostawiając krew.

Koran Wchodzi do Jego Serca

Siostra Omara (radi Allahu anhu) wydawała się mieć taką siłę z jakiej jej brat był znany, wstała i spojrzała na swego złego brata mówiąc: „Ty wrogu Allah! Uderzyłeś mnie tylko dlatego, że wierzę w Allah. Czy się to ci się podoba czy nie, oświadczam, że nie ma boga prócz Allaha, a Muhammed jest Jego niewolnikiem i posłańcem. Rób cokolwiek chcesz!” Omar zobaczył krew spływająca z twarzy siostry, jej słowa echem obijały mu się w uszach. Wstał. Omar zażądał aby usłyszeć słowa Koranu które które słyszał gdy były recytowane kiedy zbliżył się do domu aby zostały wyrecytowane dla niego.

„Nie zesłaliśmy ci Koranu, abyś był nieszczęśliwy, lecz jako napomnienie dla tego, kto się obawia; jako objawienie Tego, który stworzy ziemię i niebiosa wyniosłe. Miłosierny umocnił się na tronie. Do Niego należy: to, co jest w niebiosach, to, co jest na ziemi, to, co jest między nimi, i to, co jest pod ziemią. I jeśli będziesz mówił głośno… – przecież On zna i tajemnicę,’ i to, co jest najbardziej skryte. Bóg! Nie ma boga, jak tylko On! Do Niego należą najpiękniejsze imiona!”(Koran, Sura Ta-Ha 20: 2-8)

Oczy Omara (radi Allahu anhu) wypełniły się gorącymi łzami. „Czy to jest to czemu byliśmy przeciw?”, zapytał. „Ten, który wypowiedział te słowa musi być czczony.” Omar (radi Allahu anhu) opuścił dom siostry i pośpieszył do Proroka Muhammeda (pokój z Nim). Osoby znajdujące się z Prorokiem Muhammedem (pokój z Nim) bały się, ale powstrzymali Omara (radi Allahu anhu) dopóki był w obecności Proroka Muhammeda (pokój z Nim). Prorok Muhammed (pokój z Nim) chwycił go i powiedział: „Dlaczego tu przyszedłeś, syn Khattab’a?”

Omar (radi Allahu anhu) stanął wobec Proroka Muhammeda (pokój z Nim) z pokorą i radością i powiedział: „O Wysłanniku Allah, przyszedłem bez powodu jednynie by powiedzieć, że wierzę w Allah i Jego Posłańca”. Proroka Muhammeda (pokój z Nim) ogarnęła radość i wołał, że Allah jest Wielki! W ciągu kilku dni, Omar (radi Allahu anhu) prowadził procesję Muzułmanów do domu Allah, gdzie modlił się otwarcie. Przy tej okazji Prorok Muhammed (pokój z Nim) dał mu imię Al Farooq. To oznacza kogoś, kto jest w stanie odróżnić prawdę od fałszu. Islam został wzmocniony przez Omara (radi Allahu anhu), jego zaciętość i nienawiść stopniały w miłość, która nie znała granic. Jego życie i śmierć były teraz w imię Allah i Jego Posłańca.

Omar, Al Farook (część 2 z 3): Człowiek jako Naród

Bismillahi Ar Rahmani Ar Rahim

Omar ibn Al Khattab (radi Allahu anhu) był silnym i stanowczym człowiekiem a jego serce wypełnione palącą nienawiścią do Islamu. Suplikacje Proroka Muhammeda (pokój z Nim), i wzniosłe piękno Koranu zmieniły jego serce i jego życie. Gdy Omar (radi Allahu anhu) przyjął Islam stał się człowiekiem poświęconym Ummie Proroka Muhammeda (pokój z Nim), jako Muzułmanin był zadowolony, gdy Umma była zadowolona i niezadowolony, gdy Umma była niezadowolona.

Umma jest Arabskim słowem, z grubsza przetłumaczona oznacza naród, ale z wieloma Arabskimi słowami, to nie tłumaczy tego dobrze na inny język. Korzeniem Arabskiego słowa Ummy jest „amma”, co znaczy „iść” lub „iść zobaczyć”. Słowo „imama” znaczy wskazywać drogę, na przykład, kto prowadzi modlitwę jest Imamem. Pochodzi również z tego korzenia słowo „umm” co znaczy matka, źródło lub pochodzenie.

W anglojęzycznych i krajach Zachodnich, słowo naród zwykle określa stan narodu, którego członkowie żyją między zestawem predefiniowanych granic ustalonych często przez różnice religijne, rasowe czy etniczne. To nie jest definicja Ummy. Umma oznacza wspólnotę wierzących związaną celem – aby wielbić Allah. Razem są oni silni, podzieleni są słabi. Każdy członek jest zjednoczony ze wszystkimi innymi w sposób duchowy, który może nawet mieć objawy fizyczne. Gdy jedna część Ummy jest w bólu, cała Umma cierpi.

„Zaprawdę, ten wasz naród jest narodem jedynym. Ja jestem waszym Panem. Bójcie się Mnie!” (Koran, Sura 23:52)

Aby to zilustrować należy spojrzeć na obrazy które może widzieliście w telewizji , Muzułmanie oczerniają się i źle traktują swych braci w dalekich krajach. W Ummie Proroka Muhammeda (pokój z nim), gdy jeden członek cierpi, ból w sercach innych członków jest prawdziwy. Muzułmanie stają w obronie tego, co jest poprawne moralnie i nieludzkość nie ma udziału w religii Islamu. Omar ibn al Khattab (radi Allahu anhu) uznał tę wyjątkową jakość i ogłosił się człowiekiem Ummy.

Gdy Omar ibn Al Khattab (radi Allahu anhu) przyjął Islam chciał być częścią jego społeczności i chciał głosić swą przynależność do tej wyjątkowej nacji. Omar (radi Allahu anhu) chciał dołączyć do Ummy w ich szczęściu i bólu. W chwili swego nawrócenia, słabsi członkowie Ummy cierpieli systematyczną przemoc i ucisk, często przez samego Omara (radi Allahu anhu), ale teraz jego serce czuło ich ból i chciało go doświadczyć. Omar (radi Allahu anhu) nie chciał aby jego Islam został niezauważony; natychmiast poinformował wrogów Islamu o tym, że został Muzułmaninem.

Po pierwsze, ludzie Mekki, którzy nie przyjęli Islamu byli zszokowani i nie zareagowali na konwersję Omara (radi Allahu anhu), ale gdy wiadomość się rozeszła zebrali się w Domu Bożym i zaatakowali Omara (radi Allahu anhu). Ostatecznie Omar (radi Allahu anhu) silny, umięśniony zapaśnik usiadł pośrodku swoich atakujących a oni go bili. Omar (radi Allahu anh) odzyskał siły po swoim pobiciu i ze względu na niego, Islam stał się silny. Serce Omara (radi Allahu anhu) było wypełnione miłością do braci i sióstr w Islamie. Prorok Muhammad (pokój z Nim) powiedział: „jeśli byłby Prorok po mnie to byłby to Omar ibn Al Khattab.”

Więcej niż Siła

Abu Bakr (radi Allahu anhu) jako Siddiq i Omar (radi Allahu anhu) byli dwoma najbliższymi towarzyszami Proroka Muhammada (pokój z Nim). Ali Ibn Abu Talib (radi Allahu anhu) przekazał, że Prorok Muhammad (pokój z Nim) wychodził rano z Abu Bakrem (radi Allahu anhu) i Omarem (radi Allahu anh) i wracał w nocy z Abu Bakrem (radi Allahu anhu) i Omarem (radi Allahu anhu). Sam Prorok (pokój z Nim) nazywał Abu Bakra i Omara jego oczami i uszami, i że byli oni jego doradcami mieszkańców ziemi. Omar (radi Allahu anh) stał przy Proroku Muhammadzie (pokój z Nim) we wszystkich próbach i uciskach, z którymi borykała się Muzułmańska Umma.

Gdy muzułmanie Mekki migrowali do miasta Medyna, wszystko zostało dobrze zaplanowane, tajna migracja, ale nie Omar (radi Allahu anhu). Był jedynym Muzułmaninem którego migracja była otwarta, w rzeczywistości, głosił że wyjeżdża i zapraszał każdego, kto uważał że był wystarczająco silny, aby z nim walczyć. Omar (radi Allahu anhu) zarzucił miecz na szyję i ruszył ulicami Mekki z głową uniesioną wysoko i jego sercem, które nie było już wypełnione nienawiścią, ale gorejące ostrą miłością do Allah Subhan Wa Ta’ala, Jego Proroka Muhammada (pokój z Nim) i jego współwyznawców. Gdy Prorok Muhammad (pokój z Nim) tworzył swoją Ummę, Omar (radi Allahu anhu) stał przy jego boku.

Choć znany ze swojej siły, Omar (radi Allahu anhu) znany był również z bycia pobożnym i hojnym człowiekiem. Zwykł spędzac noce na czci, często budził swoją rodzinę w ostatniej części nocy, aby dołączała do niego w jego modlitwie. Był zagorzałym wierzącym, pewnym Bożej obietnicy Raju i chętnie rozdawał swoje bogactwo ze względu na Allah dla pożytku i korzyści wierzących. Jeden z towarzyszy Proroka Muhammada (pokój z Nim) przekazał, że Omar (radi Allahu anhu) rozprowadził raz 22.000 dirhamów dla potrzebujących i miał zwyczaj rozdawania worków z cukrem. Gdy Omar (radi Allahu anhu) został zapytany, dlaczego rozprowadza cukier powiedział : „Bo to jest co kocham i Allah powiedział o tym w Koranie,

„Nigdy nie osiągniecie prawdziwej pobożności,dopóki nie będziecie rozdawać z tego, co kochacie. Cokolwiek rozdacie, Bóg wie o tym doskonale!. „(Koran, Sura 3:92)

Omar (radi Allahu anhu) był jednym z dziesięciu mężczyzn, któremu Prorok Muhammad (pokój z Nim) przekazał radosną nowinę, że zostanie dopuszczony do Raju. Jednakże to nie powstrzymało go od pracy bez wytchnienia przez całe życie, aby przypodobać się Allah Subhan Wa Ta’ala. Był on człowiekiem wiedzy, człowiekiem znanym ze swej hojności i niestrudzonego oddania w czczeniu Allah, a prawdopodobnie przede wszystkim był poświęcony Ummie Proroka Muhammada (pokój z NIm). Prorok Muhammad (pokój z Nim) doradzał nam wszystkim, kiedy powiedział: „Człowiek nie jest prawdziwym wierzącym, dopóki nie kocha dla swego brata tego, co kocha dla siebie”. Omar (radi Allahu anhu) pragnął Raju ale także chciał go dla każdego mężczyzny, kobiety lub dziecka, którzy uważali, że nie ma boga jak tylko Allah a Muhammad jest Jego posłańcem. To był Omar (radi Allahu anhu), który odrózniał prawdę od fałszu; był człowiekiem Ummy.

Omar, Al-Farook (częśc 3 z 3): Komendant Wiernych

Bismillahi Ar Rahmani Ar Rahim

Omar Ibn Al-Khattab (radi Allahu anhu) był drugim Kalifem Muzułmańskiej Ummy (Naród), i pierwszym Przywódcą Muzułmańskim nazywanym mianem Komendanta Wiernych. Po śmierci Proroka Muhammada (pokój z Nim), jego najbliższy przyjaciel Abu Bakr (radi Allahu anhu) został jego następcą i prowadził Muzułmanów przez około dwa lata. Kiedy Abu Bakr (radi Allahu anhu) czuł, że jego własna śmierć się zbliża, zebrał swoich najbliższych przyjaciół i doradców wokół siebie i poinformował ich, że ich przywiązanie do niego skończyło się. Abu Bakr (radi Allahu anhu) miał nadzieję, że ci ludzie wybiorą jego następcę spośród siebie. Jednak po wielu dyskusjach towarzysze Abu Bakra (radi Allahu anhu) powrócili do niego i poprosili go, aby wybrał dla nich, ponieważ ufali jego wyborowi ponad wszelką wątpliwość. Abu Bakr (radi Allahu anhu) wybrał Omara (radi Allahu anhu).

Niektórzy mężczyźni wokół Abu Bakra (radi Allahu anhu) wyrazili obawę, że Omar (radi Allahu anhu), znany jako bardzo ostry i twardy człowiek byłby zbyt surowy dla ludzi. Abu Bakr (radi Allahu anhu) odpowiedział, że uważa Omara (radi Allahu anhu) za najlepszego spośród nich. Mimo tych początkowych zastrzeżeń wśród niektórych ludzi z Medyny, Omar (radi Allahu anhu) został wyznaczony jako drugi Kalif Muzułmanów. Zaczął swoje panowanie poprzez zwrócenie się do ludzi od razu i wyjaśnienie im swoich oczekiwań. Omar (radi Allahu anhu) wiedział, że ludzie byli ostrożni jeśli chodzo o jego reputacjęczłowieka surowego, a on odniósl się do tej kwestii.

On powiedział: „O ludzie, wiem, że zostałem powołany do kierowania waszymi sprawami, więc zdajcie sobie sprawę, że moja szorstkość jest teraz osłabiona, ale będę nadal kontynuował aby być surowym i twardym dla ludzi opresji i transgresjii „wcisnę ich twarz w ziemię”. Wiedzcie również, że przyłożę moją własną twarz do ziemi, aby bronić ludzkiej pobożności „.

Omar (radi Allahu anhu) zaczął tłumaczyć ludziom, że nie weźmie nic z tego, co wydaje ich ziemia lub z łupów wojennych, z wyjątkiem tego, co Allah (Subhan Wa Ta’ala) ustanowił i że wyda tylko te pieniądze w sposób, który jest miły Allah (Subhan Wa Ta’ala). Omar (radi Allahu anhu) był świadom znaczenia sprawiedliwości finansowej oraz że zostanie pociągnięty do odpowiedzialności za każdy grosz lub dirham, który należał do muzułmańskiej Ummy. Omar (radi Allahu anhu) poinformował również ludzi, że zwiększy ich pensje i ich zaopatrzenie i będzie pilnować ich granic.

Młody Muzułmański naród, dla którego Prorok Muhammad, niech miłosierdzie i błogosławieństwo Allah będzie z nim, i jego towarzysze pracowali tak ciężko aby go ustabilizować, był Ummą jak żadna inna. Świadczenia były wypłacane każdemu członkowi Ummy z Muzułmańskiego skarbca; bogactwo coraz większego narodu dzielone było równo. Omar (radi Allahu anhu) nie zaprowadzał tego, podążał za ustalonym sposobem jego poprzedników, ale uczynił obietnicę zwiększenia płatności.

Omar (radi Allahu anhu) nie wysyłał wojsk Muzułmańskich „na zniszczenie”, co oznaczało, że nie będzie wysyłać wojska, dopóki zagrożenie nie zostanie ocenione i uznane za dopuszczalne. Obiecał nie trzymać żołnierzy z dala od ich rodzin przez dłuższy czas i zapewnił ludzi, że podczas ich nieobecności walcząc o Muzułmańska Ummę, jeśli nie wrócą, on, Kalif będzie ojcem ich dzieci i dozorcą ich żon. Omar (radi Allahu anhu) wierzył, że rola lidera polegała na ochronie ludzi.

Koncepcja ta wydaje się bardzo nietypowa w tych dniach, kiedy widzimy prezydentów i premierów otoczonych ochroniarzami gotowymi stratować każdego, aby chronić siebie i swoją władzę. Omar Ibn al Khattab (radi Allahu anhu), chociaż był przywódcą Imperium nigdy nie uznał za konieczne, aby mieć ochroniarza. Chodził po ulicach Medyny jak każdy zwykły obywatel, nawet w nocy. W rzeczywistości odbywalo się to w nocy, kiedy obchodził ulice sprawdzając co się dzieje u tych którzy byli pod jego opieką i anonimowo dystrybuując jałmużnę.

Jedno z lat panowania Omara (radi Allahu anhu) stało się znane jako Rok Popiołów. Ten rok był wielkim sprawdzianem dla Muzułmańskiej Ummy. To był czas suszy i głodu, kiedy wiatr był tak gorący, że palił skórę na popiół. Mięso, masło, mleko stały się niedostępne, a ludzie egzystowali na niewielkiej ilości suchego chleba czasem zamoczonym w oleju. Omar (radi Allahu anhu) złożył przysięgę, że nie będzie nic jeść ani pić co nie byłoby dostępne dla ludzi. Nawet wtedy, gdy żywność stała się dostępna na rynkach, Omar (radi Allahu anhu) nie zgodził się kupić jej po zawyżonych cenach. Słyszano jak mówił: „Jak mogę być zainteresowany i tylko rozumieć własne sprawy, jeśli nie przechodzę tych samych prób przez które oni przechodzą?”

Więcej niż tysiąc czterysta lat po panowaniu Omara (radi Allahu anhu), nadal jest on pamiętany jako człowiek sprawiedliwości. Opierając się na zasadach sprawiedliwości, miłosierdzia i współczucia występującego w Islamie, Omar (radi Allahu anhu) traktował wszystkich tych, którzy byli pod jego opieką w równym stopniu, czy byli oni bogaci czy biedni, czarni lub biali, mocni lub słabi. Stale obawiał się, że Allah (Subhan Wa Ta’ala) będzie wypytywał go o jego działania. Obawiał się, że może są chorzy lub biedni ludzie wśród wierzących którymi nie opiekował się poprawnie. Omar ibn al Khattab (radi Allahu anhu) nigdy nie wyznaczył na sędziów i prezesów tych, którzy wyrażali chęć do takiej pracy, ale wybierał mądrze z najbardziej pobożnych członków Ummy.

Omar (radi Allahu anhu) uważał się za zwykłego Muzułmanina, ale historia odnotowała, że nie był bynajmniej zwyczajnym. Omar (radi Allahu anhu) był silny fizycznie i duchowo, był wspaniałomyślny, szlachetny i żył życiem pokory. Omar (radi Allahu anhu) poszedł w ślady swojego ukochanego Proroka, niech miłosierdzie i błogosławieństwo Allah będzie z nim, podążał jego przykładem i podtrzymywał jego tradycje. Cała istota Omara (radi Allahu anhu)była skupiona na podobaniu się Allah (Subhan Wa Ta’ala); bał się kary Bożej, ale miał nadzieję na Raj. Omar (radi Allahu anhu) był w stanie odróżnić prawdę i fałsz, czuł ból, gdy Umma lub jej członek byli zranieni, czuł radość, gdy ci, pod jego opieką byli zadowoleni i szczęśliwi poprzez oddawanie czci ich Panu. Omar (radi Allahu anhu) był jednym z czterech sprawiedliwie prowadzonych Kalifów. Nawet dzisiaj nadal jest on wzorem dla siły, sprawiedliwości, miłości i miłosierdzia.

---

Wszelka chwała należy się tylko Allahowi Panu Światów, pokój i błogosławieństwo Allaha z Jego Ostatnim Wysłannikiem Muhammadem, jego rodziną i towarzyszami.

Proszę Allaha Wszechmogącego, aby przyjął ode mnie ten skromny wysiłek, obdarzył nas korzyścią pochodzącą z niego, uchronił od błędu i wprowadzenia w błąd i od wszelkiego zła. Amen.

Źródło: http://www.islamreligion.com/articl…

Tłumaczenie na język polski: Ania Iman Soliman